ik schilderde zachtjes een appel rond
maar hij keek op, hij had een mond
een lichaam viel in nat papier
verdween in kleur, bleef niet bij hier
een stem achter glas zei:
verdriet is traag, maar nooit voorbij
ik voelde hoe het adem nam
als stilte die van buiten kwam
een hoed dreef traag, een deur erin
ik deed hem open, stapte in…
ebbenhouten parket knarst piept
plooit en trilt alsof mijn kamer
zwetend buiten staat en bonkend
verlangt naar een vasttapijt van stoom
ontspanning adem frisse lucht
een vergruizelde geest zeemt rondjes
zwaait in de deuropening gaapt me aan
alsof ik het ben die binnenval
ik had je niet verwacht
dit is mijn huis
daarom
hij verklaart…
9
Bezig met laden