Alle inzendingen over karlijn

De wind die door m’n haren waait Het water dat je hoort ruisen Het warme zand dat m’n voeten aait Onze blikken die elkaar kruisen De laatste boten naar de haven De laatste zonnestralen op mijn gezicht De laatste paarden die langs komen draven Jouw blik op mij gericht Mijn voeten in de branding Mijn jurk wappert in de wind Een vlieger…

De bittere kou die hen omarmt Het felle vuur dat hen een beetje verwarmt Het opgedroogde bloed op hun huid Er is geen weg meer hieruit harde klanken van gevuurde schoten Zoveel bloed wordt er vergoten De angst om te dichtbij te zijn Hun hoop is maar zo klein De dingen die ze zien staan op hun netvlies Hoe kunnen ze thuis leven met zo’n…

Dat je nooit opgeeft, Niet voor mij of voor jezelf… Dat je nooit verlangend kijkt, Naar het blauwe hemelgewelf… En dat je nooit zult zeggen, Dat je het leven niet meer ziet… Dat je niet stopt met lachen, En langzaam dood gaat van verdriet… Want niet jij en niet ik, Zal de ander ooit verliezen… En niet jij en niet ik, Moet ooit een nieuw…

Ik zie je lopen Ver weg van mij Ik weet niet waarom, maar het doet mij pijn dan komen de tranen tranen van verdriet, schuilhoudend achter mijn jas zodat jij ze niet ziet huilend draai ik mij om en loop naar de duisternis denkend dat alles wat we hadden nu verloren is…

Ons verhaal, Dat tussen ons… Stond zo vast als staal, Jouw blik, zo zacht als dons… Maar alles heeft een einde, Dit één met een strop… Ons boek werd toen gesloten, En ik kwam er niet meer bovenop… Einde van alles dat we hadden, Voor altijd dicht, echt afgelopen… Alleen, koud en gevuld met leegte, Voelde ik mij vanbinnen hopen… Maar…

Soms bespringt de twijfel me, Als een meedogenloos beest… Dan vraag ik me af of alles Toch wel echt is geweest… Soms geloof ik niet Dat dit alles echt bestaat… Dan denk ik dat ik droom, Dat deze werkelijkheid vergaat… De tijd die ik met je doorbreng, Lijkt zo snel voorbij te gaan… Terwijl hij daarvoor of na, Soms haast stil lijkt te staan…

Er zijn momenten dat ik me afvraag Waarom alles is zoals het is Waarom er geen einde lijkt te komen, Er is altijd zo veel mis… Er zijn momenten dat ik me afvraag Waarom alles gaat zoals het gaat Waarom iedereen zich blijft haasten ‘Anders is het weer te laat’… Er zijn momenten dat ik me afvraag Waarom alles moet zoals het moet Waarom sommige…

Als een minuut een uur kon worden En een uur een dag Dan zou ik de tijd stopzetten Zodat ik voor even bij je blijven mag Even je vasthouden, je kussen Kroelen door je mooie haar Jouw naakte lichaam tegen het mijne Even helemaal genieten van elkaar De klok blijft tikken Onze tijd komt eraan Nog even volhouden Totdat we samen de tijd stil laten…

--------------------------------------------------- Voor Marloes Karlijn geboren op 24 december 3 uur ’s nachts.…

Voor Marloes Karlijn…

Nu weer gewoon Toch anders dan met anderen Zoeken naar De manier Om niet te zoeken Naar jou van toen Gewoon ervaren Hoe je bent Nu Hoe ik ben Nu Hoe ik ben Met jou Nu er veel veranderd is Eigenlijk zoals ’t allemaal begon maar toch anders anders dan met anderen…

De verslavende blauwe diepte rukt in rap tempo op Om dit mooie, liefdevolle, zuiver gelukkige leven Wederom even nog beter te voelen Het één bestaat niet zonder het andere Ik besta niet echt zonder m’n andere Ik Door m’n gepassioneerd hysterisch verlangen En volledige ontspanning, mezelf, hier en nu Uiteindelijk weer in balans…

Het zijn niet de woorden die de pijn brengen Maar de angst voor het gevolg De angst voor het alleen zijn is de grootste De eenzaamheid en stilte is wat ons zal krengen De herinneringen blijven komen Beelden op ons netvlies gegrift Hoe verder de stilte om ons heen dringt Hoe heter de gedachten stomen Steeds meer neemt de angst toe Het niet…

Voor mijn kleindochter Marloes Karlijn…

Verliefd op Ernst-Jan zegt Karlijn: 'Ik wil met je naar bed; lijkt me fijn!' Hij is fijn en hij zegt 'r: 'Dat lijkt me wel, echter eerst wil ik je echtgenoot zijn.' Ze blijven elkander begeren. Hij heeft, daar hij af wil studeren, z'n trouwplannen net in de ijskast gezet en een poos moet ze hem nog ontberen.…

Fluisterend in het donker, ik lig tegen je aan. Met je arm om mijn lichaam, ik ben slaperig en voldaan. Ik draai me op m'n rug, en bekijk je uitgebreid. Dus met deze lieve kanjer, heb ik net gevrijd.…

libelle met de spiegel wekelijks op tafel komt reflecteert zij avontuurlijk met zijn familie tromp het leven van alle dag het verstript spionnetje vertelt ons het gewone van dagelijkse bedrijvigheid het verschil ook in wereld tussen jong en oud mild spottend kaatst hij ook in jou en mij schuilen jan en jans zoals ieder van ons ooit karlijn…