Mugjes zwieven vlugjes
Zwoefie zwaf kleine zuchtjes
Wind van hun zwievies
Zwif zwaf vleugeltjes
Foefie faf zwierelie
Samen zif-zaf in het rond
Zwottende zwapper
Tot de maan weer komt
Zwieven vlugjes mugjes
Zwierelie, zwierela heel even…
de mens wordt niet zomaar
groen geboren met een
paar armen en brekebenen
soms heeft hij `t land
of ploetert in de vijver
schoolslag vlinderslag
zift mugjes uit de lucht
of kwaakt maar iets raak
ergens onder de zon
op een plompenblad…
'k Zie weer de glinsterende mugjes dansen
In held'rer zon neersprankelende glansen;
De wolken varen rustig langs de hemel,
In bos en water krielt een nieuw gewemel.…
een dromende wijdse, wollige wolkenwereld,
de stoere noorderwind blaast de hemel schoon,
boven de stad wordt het fris, luid en helder,
elk stil geluid kun je nu van heel ver horen,
zoals al die groepjes duikelende, buitelende mezen,
ze troepen ijl en zacht twitterend samen
in mijn tuin, een hoorn van overvloed, rijk aan
zaden, rode bes, mugjes…
dansten haar door ‘t haar
lentekriebels zochten naarstig haar hart
Evenwel maar nauwelijks verstaanbaar
fluisterde ze woorden in ‘t diepe zwart
Lentegeuren, ze prikkelden haar neus
als verstoord reageerde ze wat verward
Hij had haar net geplaatst voor de keus
door zijn brief met woorden in ’t zwart
Voorjaarsbriesjes speelden met elkaar
mugjes…
Jij bent de rivier waar ik in zwem
samen stromen we in een niemandsland
zien elkaar en het wisselend landschap
niets verspert ons de weg, vrije loop
vissen schitteren in het zonnelicht
mugjes dansen boven het koele water
vogels zijn bezig met hun dans
de blauwe lucht volmaakt in harmonie
onze ogen verlangen naar vergezichten
blikverruimend…