Alle inzendingen over ongemeend

Nerveus zoals jij het servet ontvouwt Gevolgd door liefdevolle blik ongemeend Ik verliefde blinde dwaas die van je houd Herken je niet en mijn hart versteend Jouw rode lippen nippend aan de rode wijn En fluisterend zeg je, ik zal nooit meer de jouwe zijn…

Schroom niet te huilen Wend niet af dat bedroefd gelaat Vermag het niet in stoer te schuilen Zwijg niet, liever dat je er over praat Veins niet ongemeend het is vergeten Eenzaam is de mens die niet wil weten…

Gevoelloos koude woorden berekend gebracht Na liefdevol samenzijn in amoureuze nacht Terug geworpen verbijsterd in pijnlijke realiteit Jouw liefde ongemeend je was mij nu liever kwijt De vraag waarom ongewenst niet relevant Ik ben die vinger te veel aan jouw hand…

Ik zag je vannacht ongemeend lachen, holle ogen zoekend. Ik zag je vannacht, tranen weglachend, emotieloos dansend. Ik zag je vannacht, gevoelens moordend, lichaamstaal miskend. Ik zag je vannacht, leven in het moment, bestemming onbekend. Ik zag je vannacht.......…

De koelte van het laken is warm op mijn huid verstijfd lig ik naast jou jouw pas verworven bruid Zweterige handen nat warmer beroeren mij intiem gehaast zij verstarren mij in marmer ruw geschonden afgegraasd Verouderde passie ongemeend maken mij broos doch versteend voorbij jeugd in dromen beleven verhuld ingekapseld weggegeven…

Flinterdun in foelie broos breekbaar Jij graag, ik gedwongen naar het altaar Geboeid zonder liefde ongemeend Jong maagdelijk van wijsheid gespeend Verblind rood gesluierd geheel compleet Het jawoord gegeven ik had geen weet Mijn nachtmerrie kwam al snel uit Ik was een jonge gelegenheidsbruid Willoos had ik mij te onderwerpen Mijn gesmoorde…

Beminnende gevoelens wederzijds Versmolten samen gelepeld ineen Het tedere tasten naar elkaar Jaren van liefde slapende opeen Versmolten eenheid toen het geheel Nu als wreed ongemeend ervaren Vervreemd aanstarende koude ogen Teder verleden nimmer te verklaren Dan zie ik haar en pijn doorklieft Ervaart weer warmte van weleer Die innige…

Onder het oppervlak van je gelaat Zwerft het boze het onverlaat Slapend in bedwang als jij het houdt Blijf ik waakzaam heb je nooit vertrouwd Als jij huichelachtig je profileert Toegewijd liefdevol presteert Ben ik angstig verward ineen Weet ik ongemeend en ben alleen Tot die dag in genade zich meldt En de arts mij glimlachend vertelt…

Nee, ik laat mij niet langer leiden Spaar mij het opgedrongen gevoel Laat mij mijn gevoelens het in verlangen Lieg niet agressief meedogenloos in mijn smoel Ik wil liefhebben haar die ik bemin Gevormd met al die vleselijke facetten Gevormd rondborstig in omvattend geheel Zij mijn liefde bevredigd mijn tederheid ten deel Geen plagiaat van ongemeende…

Treur niet mijn liefste Wentelt u niet in ongemeend verdriet Stort geen valse nodeloze droge tranen Ik ben tot uw genoegen gekist zoals u ziet Het aanschouwen van uw opgepoetst leed Doet mij pijn in het verschroeide kille hart Hoor de gescheurde doodsklokken luiden En het gif verstijft in mijn gesprongen aderen En voor u de hof verlaat…

Je woorden klinken ongemeend en verre van oprecht. Maar ik weet dat ik eerlijk ben en zoveel van hem houd. Jij wint het niet hoor meisje, je bent onecht en koud. En als zijn ogen open gaan en hij de waarheid ziet. Wat heb je dan nog over? Ons zeer zeker niet.....…

heimelijk stelen Vertrouwen nimmer beschamend Vreugde verdriet samen te delen Toch daar het vermeende moment Voor beiden toch nog onverwacht Sluipend als koorts brengend virus Overvalt het als een inktzwarte nacht Om zwijgend de overeen komst te laken Dat vriendschap nimmer zou verzaken Voorzichtig probeert men tij te keren Wrijving echter ongemeend…

Jouw woorden doen me pijn, raken mij ongemeend fel, onze liefde heeft geen toekomst, maar heb ik die zonder jou wel? Kan ik van een ander houden, met jou in mijn gedachten, ik zou dat voor “haar” niet eerlijk vinden, en het idee zelfs min of meer verachten.…

Ook met ongemeende dank aan al mijn grote, artistieke voorgangers, die mij die ondeugd leerden.…

Wie ’t menslijk leven in het klein wil na zien maken, Vermaak in leugens schept, en ongemeende zaken Wil horen uit de mond van een, die, slechts in schijn , Een Held, een Vorst, een Boer en al te zaam kan zijn; Wie zulk bedrog bemint dat lachend ons doet wenen‚ En wenend heimlijk lacht, daar‘t onheil ras verdwenen En heel vergeten is, wijl…

Stap één zeg jij, “kom praat met mij” Hij gaat, jij zegt “blijf hier totdat je praat” Hij lacht beleefd maar ongemeend Jij kijkt als altijd door hem heen Een soort van wellles-nietes spel Hij zegt van niet, jij zegt van wel Tussen de lijn van angst en blaam Vraag jij af wat je hebt misdaan Waar ging het toch mis Ik raak je kwijt Ergens…