Alle inzendingen van Joanan Rutgers

Ze hebben het mis Miss Universe ze zeggen dat jij de mooiste van het hele universum bent althans in 2023 maar daar ben ik het niet mee eens want het universum is groter dan die van nature prachtige aardbol met al die vervloekte gekken die het leefklimaat verpesten het universum kent talloze zonnestelsels en daar leven vast en zeker meerdere…

De engel van vlees en bloed sloeg haar armen om jouw heen terwijl de engelenvleugels hetzelfde deden het keerpunt van de toverdrugs was aangebroken een genadeshot loodste jou naar het hemelrijk terug iets wat wij niet meteen zagen door de brokstukken verblind door de vele magische momenten verbijsterd zoals dat kerkhof in Oudenaarde…

blote vrouwen met suikerspinnen op hun borsten krioelen haaienvinnen tussen hun benen wolfspinnen er valt heel wat te overwinnen de bloemen zijn nu bazinnen ik droom van zeemeerminnen en opgesloten leeuwinnen zonder arrogante opgeheven kinnen jij wil zo graag iemand beminnen maar iedereen is buiten zinnen niemand laat iemand nog binnen…

(voor Deetje Damme (1909 - 1934)) Daar sta je dan ergens in Batavia leunend met de ellenbogen tegen een reling de onderarmen en handen relaxed neerhangend terwijl jouw riem om jouw slanke taille zit Jouw kapsel springt van rechts op sierlijke wijze naar voren en jouw witte jurk zit als gegoten ik kijk vooral naar jouw dichtgeknepen…

Nu ik jouw herenhuis op de Isabella Brantstraat 42 in Antwerpen heb gekocht ben ik dichterbij jou dan ooit tevoren ik douche waar jij hebt gedoucht ik slaap waar jij hebt geslapen ik vrij zelfs waar jij hebt gevreeën Ik ben een stoutmoedig kaboutertje ik klim op één van jouw zachte borsten omhoog en op het maanlandschap van jouw tepelhof…

Het is gedaan met jullie bedrijf en het lozen van giftige PFAS, er is geen ruimte voor hol gekijf, er liggen tijdbommen onder het gras. Jullie doen aan duivelse gifverspreiding, er wordt bewust op mensen ingehakt, de strategie is een en al misleiding en de leugens zijn wijds vertakt. De rechter heeft gesproken, de gevangeniscellen staan…

Ik ben allang niet meer de borstklever die ik vroeger was de magie heeft mij losgelaten de magische stemmen zijn verdwenen en diep in mij vliegt een kraai tegen een denkbeeldige doorgang In mij is een duizelingwekkend hoge berg er is louter stilte en een ijskoude wind die langs mijn naakte lichaam giert Zeker, er zijn spelonken met levendige…

Voor 3000 dollar kon hij gemakkelijk eerste klas enkele reis richting Europa maar de bewakers van het vliegveld met hun argusogen lieten hem niet toe hij had geen aanzien in de kapitalistische wereld hij zag er niet uit als iemand die op vakantie gaat hij was anders en de rijken begrepen hem niet hij toonde zijn kwetsbare naaktheid en…

En het lukt mij maar niet om de codes van hitsige vrouwen te ontcijferen ik interpreteer hun tekens allemaal als onbedoelde uitnodigingen zoals die ver omhooggestoken arm die mij haar zwaar behaarde okselhaar toont donkerbruin en glanzend van zweet en deodorant als een verwijzing naar haar schaamhaar neem ik aan ik kom nooit verder dan…

En weer krijg ik het gevoel alsof jij in het pikkedonker naar mij toe kruipt en jouw hart met mijn hart laat versmelten. Jij hebt het over meloenengeur en de aantrekkingskracht van het herfstseizoen en hoe wij ver van de wereld verwijderd zijn. Ik laat jouw geest langs mijn ruggengraat omhoog glijden zodat jij alsnog samen met mij…

Waar leef jij? Verpieter je in een dal tussen bergen van afweer of verkleum je boven op een berg omdat daar verder niemand is en de terugkeer onmogelijk lijkt? Zoek je op de schroothopen en de vuilnisbelten naar een teken van leven? Dool je met een duikboot van oceaan naar oceaan? Lig je eenzaam en vergeten in de eindeloze stilte van…

Zij viel bijna als vanzelfsprekend in mijn armen de hekken waren verdwenen en het leek alsof een nieuwe Eva zin in mij had maar de scène werd afgekapt heel even voelde ik haar zachte energie heel even was er die overgave het uitzicht op paradijstintelingen en dat waar ik al afscheid van had genomen al verschijnt er soms nog een vrolijke…

Het is weer klokslag achten, tijd voor het journaal, jij komt het leed verzachten met jouw lichaamstaal Als een echte modekoningin toon jij ons de mooiste kleren, zo heeft het journaal echt zin wat de criticasters ook beweren Ik let alsmaar op jouw ogen, de serieuze klank van jouw stem, zouden ze mij net zo mogen? of zit ik in de illusie…

Zij windt de mannen om haar vlecht die na zeven jaar zo lang is geworden dat de mannen erin willen klimmen zoals vroeger in een gymzaaltouw De rood-koperen kleur doet denken aan de gloed van een open haard waar de mannen het liefste in springen omdat het op straat berekoud is Hoe krijgt zij het toch voor elkaar om iedere dag die vlecht…

Omdat niet alles te bevatten is, raast de ontdekkingsreiziger voort, al ontdekt hij ieder geheimenis, bij hem ontbreekt het toverwoord. En uit het verzonnen dodenrijk is een Rozenkruiser opgestaan, hij plant een nieuwe, heilige eik, vertakt met een Hoger Bestaan, zoals in Egypte en Atlantis, de versmelting van mensen en goden, want de…

Onze tongen versmolten met elkaar daar op die triviale plek raakte zij de gevoelige snaar en het trilt nog steeds na ook al tongt zij nu krek als een zotte Pierlala met mannen uit haar dromen die surfen als de besten die uit luchtkastelen komen maar met dikke flappen strooien terwijl ik volkomen buiten westen om haar geest blijf schooien…

De woordenslaaf is hondsmoe, hij verlangt naar een woordenloos paradijs vol naakte Eva's in een bos bij Stroe, waar talloze borsten hem omringen, hij snakt naar avontuur, onwijs, als van een losgeslagen nar en continu dwaze liederen zingen, reizen als Pipo in een bontgekleurde huifkar. Hij zet de denkmachine uit, eindelijk is de juiste knop…

Mijn vader is weer godenkind, hij heeft zijn graf verlaten, nu ik hem hier niet meer vind, kan ik overal met hem praten. Ik krabde aan het verse mos om zijn geboortedatum te lezen, gekerfd in een weelderig bos, uit de hunnebedden verrezen. eens geestesmoe geweest, nu voor eeuwig verlicht, zij merken niets, de hoeven van de herten op het…

Als zwerver in het saaie Kuttekoven lig ik al weken wakker van Estelle Pfaff, zij blijft mij alsmaar dikke pret beloven tijdens een ritje in haar oude DAF, maar de pastoor verbiedt het haar, want die zegt dat ik een heiden ben, hij vond mij ook een slechte misdienaar en een achterlijke hardrockfan. Telkens als hij mij ziet lopen slaat…

(voor Sanna Marin) Met veel wodka in jouw lijf ga jij lekker uit jouw bol jij geeft iedereen de vijf er is even niets te dol Finland wordt NAVO-lid en dat verdient een feest uitzinnig draven zonder bit de bollen nog het meest viva jouw tengere gestel de charme van jouw zang jouw sex-appeal zo fel jij bent van groot belang de godin…

(voor Remco) Je hebt jouw hele leven aan de poëzie gewijd en als zoon van een vader die door de nazi's is vermoord had je een veel slechtere deal kunnen maken bovendien kreeg je toegang tot bacchantische feesten met talloze minnaressen van vlees en bloed die graag voor jouw muzen doorgingen welk spel jij maar wat graag meespeelde en zo…

Terwijl Adriaan van Dis alvast een plekje schuin naast jou heeft besteld zit jij nu ergens rustig te schrijven en herken jij de geheime deuren in jouw vroegere droomgebouw en speur je als vanouds in de diepste krochten van de menselijke ziel en nog steeds als zwaaiende heremiet maar op jouw herrezen schouders ontbreekt de loden last zoals je…

Wij dachten toen wij elkander zagen laten we samen tot een orgasme komen en voor eeuwig in die gelukzaligheid blijven maar voor wij het wisten waren wij alweer voor elkaar verdwenen en zoeken wij een eeuwigheid naar elkaar en die gelukzaligheid wij voeren langszij maar wij wisten niet hoe wij bij elkander aan boord konden springen…

Achter de mooie vrouwen met de sierlijke hoeden, zo kreeg ik het vermoeden, zou de wellust mij berouwen. Dus waakte ik over mijn ziel en weerstond ik alle gebaren, waarmee vrouwen mannen vergaren, ook wanneer zwakte mij overviel. Ik heb mij heldhaftig verweerd, al stonden zij naakt te lonken en met hun borsten te pronken, ze zijn niet…

Huilende jongedame in een bus die naar nergens rijdt en ik die verbaasd en machteloos aan de kant van de weg blijf staan de aarde weende mee en er kwam een onoverbrugbare kloof tussen mijn dierbare zigeunerin en mij er ratelden just married blikjes in de verte zonder onze gedeelde tederheden het universum glimlacht met zijn grote mond…

(voor Maria Masha Bruskina) Die sadistische nazi's met hun ongure koppen onder hun satanisch-strenge petten laten jou met een debiel schandbord over de straten lopen, terwijl zij zelf voor gek staan met hun laffe getreiter en beestachtige wraakacties. Als ze maar wat kunnen schoppen of op laffe wijze iemand kunnen pletten, menig leven…

Ik zal de plekken van mijn verleden niet meer betreden, want ik houd de betovering intact. De bezieling gaat verder en laat een spoor van leegte achter. Alleen in mij dansen de herinneringen als onverwoestbare filmbeelden. En in anderen anders, maar ook dat gaat voorbij, waarna zelfs het verlangen het opgeeft. Diep in de oceaan…

De lieftallige jongedame van wie ik jouw portretfoto kocht noemde jou een enge vrouw wat ik maar gek vond want je ziet er keurig uit zo met dat strakke kapsel die jurk met pofmouwen en dat elegant gehaakte borstkleedje die in de nek met een broche versierd is de antieke foto is op de Leipzigerstrasse 128 in West-Berlijn gemaakt en zodra…

Je kunt het mij op allerlei manieren proberen uit te leggen maar ik blijf het verbazingwekkend vinden dat een vliegtuig kan vliegen dat zo'n log passagiersvliegtuig überhaupt weet op te stijgen is mij een groot raadsel en wanneer ik zo'n dik monster in de hoge lucht zie vliegen staat mijn mond wijdopen volg ik roerloos zijn baan en…

Jij glunderde van top tot teen, van kop tot sierlijk zwiepende staart, er was geen vluchtroute op het steen, je bent zo kleurrijk en fijnbesnaard, je snelt door hoeken en gaten en eindelijk mocht je pronken, jij, hartverwarmend sprookjesdier, de zegetocht leek beklonken, jouw hart jubelde van plezier vol vertrouwen werd je achtergelaten…