Alle inzendingen over renée

Hedwig, gespeeld door Renée Soutendijk, zet mijn hart in vuur en vlam...…

Vijf jaar is Renee. Ze gelooft in kabouters. Ze stuurt mij een briefkaart omdat ik op reis ben. Ze ruimde de bladeren in de tuin. Wanneer de winter voorbij is, de zomer gekomen als tweemaal twee is vier wie zal haar verzekeren dat wij leven? Wij worden niet ouder dan kabouters.…

hapje voor opa en hapje voor jelle hapje voor papa en voor isabelle hapje voor mijke en tuurlijk voor tess ziezo dat zijn er inmiddels al zes wat denk je van lisa jolanda renee cock en noon en sophietje sabien en heleen en dan nog michael niet te vergeten wat hebben we het toch druk met eten hallo kiek nog eentje voor sven en paulien voor…

Die monologen van hem ben ik beu Wie leest ze nog, behalve tante Dé Marlies Anoesjka Irma en Helena Ageeth Elim Kochana en Renée En wat te denken van mien ouwe leu Die koekeloeren mee over mijn schouder Met Anne Elf Alona Liz en Cyn Asel Lyubov Ahamian Malenka Corinne Tas Suz Anneke Amean Wat hij beweert klinkt ook voor hen steeds…

ik verdrink in je groenblauwe ogen zelfs je stem is van smaragd je keel trilt in het avondrood Strauss heeft je dit toebedacht.…

Zittend. Waar dan ook. Stil en alleen. Wachtend op van alles, maar eigenlijk op niets. Luisterend naar niets. Kijkend naar dat ene, kleine stukje nagel, dat je eraf had moeten halen. Dus eigenlijk naar niets. Kijk dan ook niet! Af en toe draai je je hoofd. Hoor je iets? Alweer. Nee, vast niet. Weer ingebeeld. Alweer. Dat, waar je op wacht…

jij bent mijn kleine zusje. soms geven wij elkaar een kusje. maar voor jou is dat een lik. want jij bent een hond ,maar niet zo maar een. jij bent de mijne, dat ben jij. en jij maakt mij altijd blij. ik zie je aan voor mijn kleine zusje, en niet voor een hond. je ligt niet zomaar in een mand ,dat wil jij niet. je hebt zelfs een eigen stoel.…

Toen jij van het brugje keek ging de beek voor eeuwig bevriezen want nooit wou die stille beek jouw lieve lach verliezen.…

Een nieuw begin Een kans om alles goed te doen Nu wordt het heel anders Het wordt veel beter dan toen Straks lekker samen eten Dan een leuk filmpie kijken Dan ga je naar huis om te slapen Want morgen moet je weer werken Maar ‘k zit weer eens te wachten Ik bel je maar weer op... Heb je weer de trein gemist Hoe haal je het in je kop…

Kilte zoekt een weg om het lichaam te ontsluipen. Manieren schieten tekort, tegenstribbelend tracht het licht binnen te dringen en de draden van het leven over te nemen. IJzige stilte schreeuwt om aandacht, schreeuwt, slechts één keer. Stilte, altijd ijzig kalm geweest, langzaam loskomend door het heen en weer gezwengel van emoties diep…

Hij is de landheer van een licht seizoen en praat er ongemaskerd met de bijen. De koningin laat hij het meest nabij zijn terwijl haar zwerm de woorden verder zoemt. Het zijn maar lichte spreuken, van de regen ver weg, achter zijn rug, een grijs bewegen - een koningsmasker zijn gezicht. Hij buigt, het zomerlicht verdicht zich in de bijen…

Die staat er met zijn voeten in het water die trekt een vis zieltogend op het droge. Wat trekt er aan zijn voeten? Sluipend water, een wieling van nog ongekende kracht zuigt alle vaste grond weg bij zijn laarzen. Hij trekt zich terug - ik nader op de oever twee kleine kolken mompelen waar hij stond, een brasem hapt naar adem op de grond…

Langs zuring, wolfsmelk en bitterkruid ga ik, gespijzigd door namen. Aan de rand van de sloot beweegt speenkruid en stinkende gouwe. Daaronder, nauwelijks zichtbaar de zompige grond, als roest achter spiegelglas. Laat rusten, roer niet, jaag niet op. Geef alles een eigen naam. Noem het niet 'Rode Zee'. Maar maak je gereed en eet haastig…

De koning leed aan melancholia, zij hield hem uit de slaap. Het eerste licht trof een verslagen man. Er werd gefluisterd dat God zijn goede hand van hem terugtrok. Nu houden boze machten bij hem huis. Zijn kamerheer, een praktisch man, liet toen een herder komen. Jong en muzikaal zou hij de wolk om het koningshoofd verdrijven. Die kunst bood…

Niet langer een blinde vlek willen zijn Het water dat wacht tot het paard eindelijk drinkt Genoeg om me heen gekeken nu Ga ervoor staan…

Ik heb een eigen 'zuster maan' niet aan de hemel wil zij staan, zij wil niet bij de aarde horen - ze kiest haar eigen baan, daarboven en wandelt door de kou - een tak die ongemerkt de band verbrak. Zij is een ster - ik ben op zee in stilte reist ze - met mij mee. ------------------------------------ uit: 'Gevleugeld/ontvleugeld…

Een bleke hemel buigt naar de rivier verlicht de stille feesten van november. Brandganzen trekken over met natte schreeuwen, boodschappen niet voor mij bestemd. De holle boom is weer bewoond. Vriend kraai kwam bij ons terug, betrok de plek van vorig jaar, de vertrouwde. Ook ik zoek nu een plaats om te waken. De stemmen in het riet…