Alle inzendingen over schooien

Straks moet hij gaan schooien langs de straat.…

Ze vliegen altijd rond in Callantsoog Een ieder vreest hier hun brutale bek Op bakjes friet, het kind zijn zoete spek Ze schieten graag met scherp, wie houdt het droog Voortdurend op onze hoede voor hun kogels Birdshit! wat moeten we toch met al die vogels?…

Verdwenen is zijn klaterende lach De grapjes en de brede armgebaren Het land dat was een klus die ging hij klaren Helaas regeren blijkt vandaag de dag Een beetje links en rechts wat lopen schooien En het daarmee op een akkoordje gooien.…

ziehier het leven van Drimbel en kater geschift en geperst twee druppels in ‘t water de bruggen, de wegen, kroegen en stegen overal rotzooi en altijd weer die regen verdomd het is waar, zuiver en klaar mijn kater en ik zijn beiden halfgaar van ’t vreten uit blik, ’t schooien op straat het licht was mooi maar kwam te laat ziedaar het…

Onze tongen versmolten met elkaar daar op die triviale plek raakte zij de gevoelige snaar en het trilt nog steeds na ook al tongt zij nu krek als een zotte Pierlala met mannen uit haar dromen die surfen als de besten die uit luchtkastelen komen maar met dikke flappen strooien terwijl ik volkomen buiten westen om haar geest blijf schooien…

Poes ben ik stoer en dik alles zie ik en ruik eten achter elk kattenluik ik struin en ik schooi vogels, een muis als prooi jaag, beslis of ik vecht of vlucht of ik kijk naar de wolken in de lucht.…

mijn hond vier poten op de grond een kant kop en anders wel 'n kont scheten rennen harten stelen in nesten zitten of de stront mijn hond zwiepstaartend in het rond oren wapperen eet zich rond graven jagen prooien stelen vindt schooien blaffen heel gezond mijn hond staart vreten uit mijn mond kijkers stralen mijn hart gewond voorrang op…

Ze waggelden naar het terras en bleven voor de tuindeur staan, keken me vrijmoedig aan en gingen kwakend aan het schooien om toch vooral wat voer te strooien. Het deed mijn weemoed dra ontdooien, ik gaf ze brood met gulle hand en mijn hart ging sneller want, De lente is hier aangeland!…

Hoe is het mogelijk dat ik mijn tijd aan schooien wil spenderen, terwijl er van de stad in een twee drie te leren valt dat de berg zand er is omdat de put er komt. Het is een feit dat alles nodig is, ook wat al jaren smeekt om te verdwijnen.…

De kleuter verbaasd Dat de juffrouw zo raast Smoest stiekum wat met zijn kornuiten De keus wordt bepaald, De kleurbal betaald, Dan schooien ze slent’rend naar buiten In de donkere straat Waar-et troepje nu gaat Wordt hevig gewikt en gewogen Dan zuigen ze om beurt Tot de bal is verkleurd En hun rijkdom- illusie vervlogen. -…