lang strekken dagen zich
het is donker het is koud
lichtjes versieren huizen
waarin haarden vlammen
om handen te verwarmen
die wij op schaats of slee
in ongeremde winterpret
graag ons bevriezen laten
de kerstboom opgetuigd
hangen de lichtjes weer
vredig geluk beschijnend
in boom en winkelstraat
zij verbeelden gelijktijdig
ook de hoop…
weet je
van jou de herinneringen
zijn in goede tijden
mij tot vreugdevuurtjes
lichtpuntjes ook zijn het
als bij momenten ik
somber of verdrietig ben
telkens weer
mis ik dan toch
jouw hand in de mijne
de lieve kroeltjes ook
langs wang of in het haar
terloops gegeven
telkens weer
omheen mijn schouders
mis ik dan jouw armen
die tegen…
die jij en jou lief zijn
juist daarom is jouw jaardag
ons een dag van blijdschap
van wensen ook en geluk
een dag om bij stil te staan
vol van feest en vreugde
jij bent wie je bent
een speciaal mens
een zoon om trots op te zijn
naast vader van drie koters
een zorgzame echtgenoot ook
dat de vele dromen
die je had en hebben zult
als vreugdevuurtjes…
patronen breken
vleugels geven aan wat gestrand lijkt
als ieder van ons durft te spreken
worden oude gewoonten doorbroken
laat onze reis van vallen en weer opstaan
door te durven delen en te verbinden
ons doen bouwen aan het groter geheel
dat mens en aarde grip geeft en houvast
dat deze energie een bron mag zijn
voor lichtpuntjes en vreugdevuurtjes…
en hart voor elkaar
dat wij stilstaand bij het verder gaan
kijkend naar de mensen om ons heen
blijven spreken over wat ons verbindt
dat wij de onmacht moedig verslaan
door met elkaar voor elkaar te kiezen
dat elke dag in het nieuwe jaar weer
de rust van het nu even niets mogen
ons de creativiteit herbronnen mag
tot lichtpuntjes en vreugdevuurtjes…
334
Bezig met laden