Alle inzendingen over weggeslikt

Het kleurrijk wachten werd donker geduld tot een peutermond uit Kazachstan een kus rood gaf in het langdurig huis en het gesprankelde niet meer hoeft weggeslikt.…

koele woorden bevielen haar wel aangezien het kwik al aardig was opgelopen de grote leegte waar ze al jaren omheen danste werd pijnlijk zichtbaar toen de brief haar onder ogen kwam haar weggeslikte tranen zo zorgvuldig verborgen welden langzaam op…

witte winterweelde wil wel warmer wezen waar we wollen wanten wensen welzijn woordwijs woester weven wonderlijk wellicht wat warrig watervallen weten wanneer weemoed weerloos wrikt wurgend woest wordt weggeslikt…

hij at de soep met een vooroordeel zijn walging weggeslikt met een teveel aan brood, het broertje dood bedroog zijn smaak het was wel raak, die opmerking het ging naar binnen met een slag, vaardig langs zijn weerstand en de lach van plagerij ach, die hete brij bevat niet veel meer dan wat loze ingrediënten uit de smaak van jou en mij…

woorden worden weggeslikt gedachten blijven hangen slaat de klok gestaag even irritant als toen tikt de pen harder dwaalt de rook in cirkels korte nagels afgekloven tot op het randje langzaam verdwijnen in het niets als donderslag bij heldere hemel het hart doet overslaan wat zijn adem doet stokken ~* Duogedicht met Martien Montanus…

In mijn hart heb ik besloten, dat ik jou het best laat gaan Met volle teugen nog genoten, en weggeslikt die dikke traan Aan de buitenkant heel kalmpjes maar met chaos in mijn brein Heeft mijn kop mijn hart verteld dat het zo misschien moest zijn Voor mijn lijf heb ik besloten het duurde nu écht lang genoeg Wat voor…

Een teder streven in een wankele nacht bracht nat dat werd weggeslikt, stond in regenstormen te verduren, kou te lijden, hopend op verharding van haar striemen. Sloeg zich bont en blauw aan de scherpte van de dag, struikelde en stond zo vaak weer op, gaf het een naam: dat het lijden niet zo heten mag.…

Hoort komen de wind Ziet vallen de vlokken Voelt zich ontsmet Vriendelijk is de sneeuw Geduldig blijft ze liggen Wachtend op het moment Van betreden, de ontluistering Daar komt de donkere man Met de lichte treden En de zware gedachten De mond strak gestreken Hij betast met voeten Het ongerepte landschap Een ongewenste intimiteit Weggeslikt…

Onvolkomenheden eenvoudig weggewuifd, weggeslikt. Totale wanorde in het hoofd, gekte toegeslagen, jezelf verloren. De wereld om je heen, waarschuwingen niets je kunnen bekoren. Pijn angst voor het weer verliezen. Nooit meer voor jezelf kunnen kiezen. Dat is de weg te nemen naar puur levensgeluk. Een symfonie in de geest geboren.…