Nog altijd trilt de stem
bij 't lezen van de namen
met daarna de leeftijden
van de mensen
waarvan de jaarringen
nooit meer aangevuld
zouden worden, zoals
bij bomen in de natuur
hij die zelf dit kamp
heeft overleefd
leest bewogen alle namen
wetend dat hij geluk had
deze hel te hebben overleefd…
staan voor de slachtoffers
die zijn weggevoerd vanuit
het doorvoerkamp Westerbork
vandaag ligt het verscholen
onder 'n dik pak sneeuw
toch torenen de stenen
met daarop een Jodenster
er boven uit
opdat we nooit en dan ook nooit
zullen vergeten…
zes dagen en vijf nachten
lezen wij de namen van hen
die uitgeleverd waren aan
de vijand
gisteren kwamen er excuses
excuses van de Nederlandse regering
dat zij zich als makke schapen
hebben laten imponeren
dat zij met de vijand
hebben meegewerkt waardoor
het kon, dat 102.000 mensen
de dood vonden
niet alleen zijn Auschwitz Birkenau…
een brok in de keel
bij het voorlezen
van de families
die nooit weerom keerden
immens grote families
met allemaal
dezelfde achternaam
grootouders, ouders
oom, tantes, zusters
schoonbroers, schoonzusters,
broers, neven, nichten
pasgeborenen
het benoemen
van de leeftijden
hekelt de pijn
nog dieper
de wereld was
gek geworden…
laten wij ze voor altijd blijven noemen
de namen van hen
wiens levens abrupt, werden afgekapt
het lezen van
gaat met horten en stoten
men schiet vol, even maar
soms voegt iemand iets toe:
‘mijn moeder’ of ‘broer’
zij dragen nog altijd
de littekens
van deze geschiedenis
mee in hun hart…
Enkele weken geleden werd bekend dat de minister voor 102.000 euro een privévliegtuig had gehuurd voor een dienstreis naar Angola.
---------
Ik als minister in 'n lijnvliegtuig vertoeven ?…
153
Bezig met laden