n.a.v. Trein/olieverf op doek/1975
Drie stellen
met loc
Zweven door
het land
-------
Over en
in groen
Onder een met
Wolken
Gesloten kap
-------
ONVERWACHT
Op naar het
Oosten
Rechtstreeks
helaas
-------
Met over
stappen
Met en door een
Landschap
Recht toe. Recht aan
-------
MET VEEL KRACHT
Onbeschrijf
lijk zijn…
Haar hakken klinken
heldere sterren op de
vloer van ongebondenheid.
Daar voorbij die mensen
grenzen is enkel het
grote niets.
Onbestemd is zij met mij.
We zijn er altijd al.…
Nog even, slechts heel even
dan is je 8 voorbij,
verwisseld voor een 9
maar maakt dat mij ook blij?
Als een gedwongen afscheid
aan ’t einde van de dag,
een laatste groet verstopt
de tranen in mijn lach.
Je tijd kruiste mijn pad
je dagen zijn ontmoet,
vergeten doe ik je niet meer
vaarwel, het ga je goed.…
Voor de zoveelste keer
erin gelopen
De valkuil die kwetsbaarheid
heet
Zolang hun woede en angsten
nog welig tieren
is veiligheid onder het tapijt
verstopt
Uitgedrukt in regendruppels
storten zij zich uit
Hoosbuien waartegen geen
paraplu bescherming biedt
Pas wanneer de luchtbel
zo sterk en helder
Pas dan is verdrinken
niet meer…