zijn handen omklemmen de foto
van een bloemenkind met minirok
het lange haar golvend naar omlaag
vertelt van de dromen die ze had
een meisje van amper zestien jaar
bonzend hart vol onbestemde vragen
ongedwongen laat ze hartstocht razen
van hen die slechts op liefde azen
smal gebouwd omkleed met leren jas
zoeken haar dromende ogen vol verlangen…
Wat hebben ze een pret
ik voel me net een bloemenkind.
Rood, blauw, geel of wit
het maakt voor mij geen verschil.
Samen genieten, de vrije natuur
is het enige wat ik wil.…
Een bloem opgesloten in een hart
is nooit een bloem geweest
hij heeft gebloeid
hij gaf de Geest
een egoistisch bloemenkind
dat nooit een ander heeft bemind
circuit gesloten
nooit verbroken
de vreugde
in de kiem
gesmoord.…
dan is er zo’n dag
waarin gevoelens de stilte treffen
het beseffen
te zijn gedreven
naar een gesloten lijn
niet ten volle mens te kunnen zijn
hoe energiek ook
gevoelens van binnen
hoe dan te beginnen
klanken blijven verborgen
in een onbekend verhaal
geschreven in een vreemde taal
laat mij slapen
als het bloemenkind
tot ik…
Op een landweg uit de wind
waar men zelden vlinders vindt
stond een stroman die verblind
door zon en gruis en stuivend grind
verhaalde van zijn bloemenkind
Verloren en nooit opgespoord
daar zijn voeten vastgeboord
verstilden in het zwarte boord
terwijl zijn schaduw zonder woord
zich voorttrok langs zijn stoffen koord
Stijf gestokt in diepe…
1.169
Bezig met laden