Het hoofd is zwaar
vol krioelende gedachten
gauw rust zoeken
neerploffen op de sofa
rug tegen de leuning
wiebelend zitten
hersenschimmen blijven kwellen
rusteloos om je heen kijken
de divan wenkt stil
aaaah lekker languit
op dat soepele kleed
tussen zachte kussens
eindelijk stroomt
die vermoeide hersenpan leeg
geeft zich vanzelf…
In elke stap verstrooit de litteraire
wind alles wat ik had bedacht maar nog
niet schrijven kon, ontelbare ballonnen
boordenvol confetti, uiteengespat om
mijzelf te bewijzen in een zelfbewerkte
woordenschat, gezaaid in de beeldspraak van
het milieu om een transparante taal te vormen,
wat overbleef is voeding voor de wormen.…
39
Bezig met laden