ach wie weet zingen we later
die canon van: ‘Das war einmal’,
koest’ren hypotheek en kater,
spreken een ‘wij zijn er’-taal
lachen om wat nooit geweest is
omdat later wel zal blijken
dat echt lijden pas een feest is
als je erop terug kunt kijken
maar voorlopig dus die wallen, tollend vol van alcohol,
tot in de late ochtend lallen, wij onstuitbaar…
Normaal had hier Aar Noordam moeten staan,
De plichtsgetrouwe vaste ‘zondagsdichter’.
Ons land is een bevlogen Rijmer lichter,
Aar is op zijn verjaardag heengegaan.
Herinneren wij Aar zoals dat hoort:
Aar leeft in zijn totale oeuvre voort.…