aan het strand
te Cannes
gewerd mij Eliane
een petite ratte
van het ballet de Monte Carlo
zestien
maximaal
slechts de Franse taal machtig
maar Frans is niet mijn fort
ik heb mij en haar bediend
van universele gebarentaal
tot grote contentie
alsook satisfactie
van ons beiden…
het rauwe geschors
van het mes rond de appel -
zij luistert naar vo
met zijn oogappel
chilt vo de namiddag rond -
niet één twistappel
de wangen
van zijn oogappel -
pratende schillen
nanoen op het hof -
een appeltje tijd
voor elkaar…
Doch kon
Een bron,
Die eens begon,
Steeds onuitputbaar springen,
Hoe blij
Zou zij
Op ’t Feestgetij
Van Eliane zingen!
Dan ach!
Ik mag
Die blijde dag
Met geen gezang begroeten:
De smart,
Die ’t hart
Te fel benart,
Maakt Zang- en Speelkunst voeten.…
142
Bezig met laden