144 resultaten.
breekijzer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 190 Het leven is in me opgestegen
vanaf de aarde tot de hemel
Maar het raakt mijn hart niet voorbij
Hoekig wars van elk begrip
of mededogen dit leven
Misschien kan ik
de doorgang forceren
met stukjes van jou
Want jij doet ook maar voort
zie ik wel
zodoende
tot elke stribbeling zich ontheft
in het ouder worden…
ongesteriliseerd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 254 Het is de middagzon
die keet schopt
en striemen licht spettert
de goesting uit haar bekken strooit
het is haar lust
die de einder raakt
en alles van goud maakt
met de dood in het onderpand
zoogt zij met haar borsten
de glorie
in de mond van het leven…
staar
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 192 de middagzon wikkelt zich af
met een verholen lichtstreep
alles er onder verkeert in een verdoken geheim
alles buigt zich in de schaduw
naar het vallende gras
de noen heeft een middenrif dat afzakt
naar de avond
mijn handen als kleppen op hoogte
van mijn wenkbrauwen zakken
richting de knoop van het middenrif
de staar is voorbij het begin naar…
idolatrie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 274 De brokken
vliegen me om de oren
op het puntje van de stoel
met een mimiek steeds rekbaarder
tot in alle uithoeken van de kamer
ik moest zo broodnodig
een nageslacht
uit hoofde van het prakkeseren
steeds meer
verplicht het vuile bestek
me tot bananenprak
het talen fijntjes platgeregen
tot een abc en het nawijzen
zonder enig prakkeseren…
afgezaagde gemeenplaatsen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 258 waarom te grabbel gooien ooien oien
moet ik mij dan plooien looien ooien oien
moet ik mezelf weker maken aken ken
dan kan mijn gemoedsrust van gezondheid blaken laken aken euh keulen euvel len gekeuvel
de koning zit in slechte papieren euh zit onder de laken -s
mijn hart klopt perdeklopt lopt opt
enkel ondanks mezelf ezelf zelf ezel nummer ellef…
tijdloze wereld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 169 Is hier nog eigenlijk, wel, hierbinnen
waar dan ook, die het zich herinnert
de wereld, groots en groen
onverzettelijk en onveranderlijk
het zoete gevoel voor eeuwig en altijd
men deed aan de borst kloppen
met verbloemde idealen
het sop was de kool waard
men at toen nog gestampt brood
met dompelsop voor soep
de wereld geschapen voor de boutades…
het onzegbare
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 172 het onzegbare
ergens hier, het waart in alledaagse gestaltes
daar schuift het in elkaar, de horizon
en elk herkennen is een vlakte
de poëzie,
het vreemde trekken aan het panorama
tot heuvels verheffen,
zich tot een berg strekken
je vindt er koffers en drama's
stoelen die een eigen leven leiden
en mensen die er liever op hun kop blijven liggen…
levenscirkel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 Doorgang...
en in de laatste avonden
pleegt het oog zichzelf te verraden;
Het zalven, loochenen en het plooien
de wenselijkheden van de onafwendbare aftakeling
de blik definitief naar de geboortegrond in gene zijde vertrokken
en wij mild smalend het wrak te zien van de laatste uren
de herinneringen slechts afgemeten aan de laatste exploten…
microgestalt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 De wereld lijkt steeds kleiner
te worden, alvorens enig ander
mijn vingers druppelen naar de einder
ik trek een lijn om de tafel om
het beletselteken, het zet zich
ontspoort oneindig, het kluwen
kluwt tot een vierendeel, waarvan mezelf
ik schoffel door mijn schrijfsels
noch betrek ik de druilende muren
het is is niet hetgeen het is als een…
schaduwbeeld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 Zwemmend in ’t water
zulks toekomst vergetend
verpozend onder ’t lover
de hitte van ’t heden verloochenend
In elke bespieding Alleen te zijn
bezwangerd en bezwaard
van loden hitte
vervreemd en onthecht te zijn
verteerd door de vele gedaantes
van verbeelding…
zou ik, wil ik, kan ik
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 141 Op de zinsnede van zinloosheid
trekken we een ononderbroken lijn
rond enig ontbreken van ‘t zijn
de eindeloosheid geflessenhalsd met
dat beetje eigen leven en dan die triviale kwak
de dood op de bodem van de fles
elkéén gesmoord in eigen nat
het afvragen afgesloten met een kurk…
geluidloos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 156 Er zijn geen redenen meer
de dingen mogen voorbij gaan
ook het vaste geloof in de traagte
ik heb het huis scheef geduwd
meer en meer rondom mezelf
de afstand tot het raam uitgerokken
het licht vlerkend over de tegels
cirkels trekkend van zwijgzaamheid
is het al voorbij
zal het even blijven liggen
of leg ik het verleden af
tegen het grenzeloze…
sensibiliteiten
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 191 Waarom toch altijd
net nu het op punt staat, weer
dat scheutje azijn…
onderhuidse drang
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 178 Het is onhoudbaar
de schijn te vertalen
in een spiegelbeeld
Op beide afstanden
iets wijder dan schouderbreedte
net boven schofthoogte
trek ik een lijn
Rechts van mij het bos
een decoratief monoliet afstekend
tegen het glazuur, mijn plafond
daaronder was ik het groen in gedachten
met hier en daar
een weider van koeien
voor de authenticiteit…
doodsqueeste
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 Met de loop der jaren
had ze een muur van ongeneigdheid gedrongen
een cursieve villa met doodlopende gangen gebrouwd
en ik liep hopeloos verloren in haar heikel decor
rologend van tafel naar kast blievend naar houvast
haar hondse blik plensde als zuilen van regen
de klankkast zo klinkt het zo botst het
falsetto als een kalebas met rotbui
viel…
contrapunttrapezist 'Joe Pass'
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 186 Ik denk soms ieder lied is schuifelbaar
maar beter laat je het poplied liggen
en verdiep je in het potentieel
van de jazzimprovisatie
dat vergroot enig mysterie in ’t leven
de spanning gevangen
tussen de tonica en de kwint
valt alles plat als de rust voorspelbaar
geef mij dan maar de koning van het contrapunt
leunend op de verlaagde nones…
aarding
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 143 De wereld ligt scheef en bergaf
benepen met nadering in de einder
de liefde een zwaar vehikel geworden
wat nog rest past in mijn geklemde hand
het schrijven het tasten naar kostbaarheden
die zich onvermoed in mijn zakken verhullen
plompe bewoordingen kervend op mijn kladjes
met het definitief van een houthakker
die een boom omlegt
Met klompen…
moederinstinct
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 213 Zie d’aarde de benevelde blauwe pupil
het getroebleerde hemelsoog
zij draagt haar bril voor ons bestwil,
breekt het hardste licht in het glas tot een regenboog
af en toe trekt ze haar vochtige ooglid dicht met vertoornd hart
de overvloedige tranennevel wit en grijs soms crêmezwart,
tot haar bloedvaten klaren de iris in blauwwitte levenskoralen…
intense geestdrift
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 136 Gretig drink ik de
mokka uit haar wilde blik
de afdronk intens…
voor altijd tijdelijk vandaag
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 101 Wat haar betreft als ze ‘t me vraagt
vandaag [zie je me nog graag]
ik leef in mijn vrouw ’s ogen
azuurblauw rivieren van geestdrift
lavend in het zilte vocht
mocht ik ooit de aandrift voelen te laveren
het hart op de tocht te zetten
vertoef ik in kolkend centrum van haar iris
inktzwart immer doordrenkt
van de duistere nacht
als je ’t mij vraagt…
wederkerig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 126 In het mokka van haar ogen kom ik thuis
zoals op een krakend koude winterochtend
slepend door mijn nog te hete koffie
reeds drinkend 't aroma van haar pupillen
zoals ook ’t zacht gemoed allengs verdrinkt
de waas lang gerekt tussen ons slepend’ ogen…
morgenstond
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 112 Ik draai me om ze slaapt
op haar kussen haar kussen
slaapt ook, haar knie heeft een gat
in mijn rug geslapen
Slaap jij nog? vraag ik haar
uitgestrekt
wijl ik het gat in mijn rug demp
ik stouw een belemmering
tussen holte en knie met haar laken
ik verwijt haar het slapen achter mijn rug
Ik gaap een valse opening in de dag
trompe-l'oeil…
toegevoegde waarde
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 233 Waarom nog schrijven
zoveel gaat over dood
dood en nog meer dood
of de liefde onbegrijpelijkwijs
Liefde gaat over
(in iets anders… of was dat verliefdheid)
Of de onbegrijpelijke liefde
(ik begrijp dat niet waarom die samen zijn)
nog beter het gebrek aan enige liefde
en dies meer of wat met
de onmogelijke relaties
tussen vaders en zoons…
verdichten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 61 liever, dan, zomaar op het eerste zicht
leg ik alles in mijn hand
laat ik het bos groeien
door de aarde neer te drukken
onder mijn handpalmen
eerder, dan zomaar de vruchten
te plukken
verdicht alles zich tot mijn lichaam…
verdichten
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 73 liever, dan, zomaar op het eerste zicht
leg ik alles in mijn hand
laat ik het bos groeien
door de aarde neer te drukken
onder mijn handpalmen
eerder, dan zomaar de vruchten
te plukken
verdicht alles zich tot mijn lichaam…
virtueel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 110 Je ziet dat bijna niet meer
iemand die zich verspreekt
en daarna alles ontzegt
alleen een luizige sorry
tegenwoordig is alles in
is schrijven een vensterbank
in demi weerklank op het scherm
semi inblazing
op ‘s anders gedachte
luchtig als een blad papier
dat doorloopt over tafel door het raam
tot in de horizon over de rand
dot com Helsinki…
epifanie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 100 De mens zit vol van die geplogenheden
hij bleef leven uit gewoonte
alsof hij in zijn lichaam hing
met een kapstok en voetstuk
behangen met te zware mantel
En van de weeromstuit
viel hij om…
leven als een sinusoïde
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 72 Het schijnt me soms toe de keuze
is een mond in de einder om er vaagweg in aan te belanden
ieder begeeft zich in een berglandschap
als je in het dal aankomt zie je de toppen
van je tocht al opdoemen mistige schemer en al
als je kunt kiezen tussen het imposante himalaya gebergte
sta me toe liever dan de heuveltjes van mijn vrouw
de functie van…
beloftes van de andere zijde
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 94 als je dood wordt word je achteraf
je woont dan aan de achterkant
van het leven met de deur op een kier
uitgepuurd van deze tot gene zijde
de terugkeer met een miljard lichtjaar
de schriele hoop ligt op zijn keerzijde
het zicht benepen tot tussenruimte
als een gespleten atoom de gestaltes
ternauwernood als krassen in het licht
de ogen…
eigengereid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 292 ’s morgens ontwaakte ze
met een helder inzicht
ze trok finaal haar roots uit
legde ze omzichtig maar
doelbewust in de pompsteen
en waste ze quasi vroom
met religieuze gebaren
ze schilde ze nauwgezet
op het huilen af en
deed ze bij de soep
later die dag
kwamen haar ouders
op visite en serveerde ze soep
de vlam sloeg in de pan
met…