Als blad van een herfst zonder houvast
Eind goed al goed afgelast
Werd zij tot schikgodin die levensdraad begon
Een in het lager stralende ster aan de horizon
Betaalde het gelag met het licht van haar luister
En stempelde een blos op Hitler's doem en duister
Zij die met tegengif nieuw leven blies
In wat in de kiem ontsmoort nog door Miep Gies…