Het "Hannagevoel"
netgedicht
4.5 met 2 stemmen 
398
398Als ze de stille hoop
die zo vaak ijdel bleek
heeft uitgesproken
komt haar gevoel,
mij nog zo eigen,
weer levend in me boven.
Verwachting stijgt,
tegenslag dreigt...
als haar teleurstelling
mijn hart bereikt
is het of troostend
Hanna in me schreit.…
Bezig met laden