Alle inzendingen van Coby Poelman-Duisterwinkel

Op een verhuisdoos prijkt zooi met uitroeptekens, het tekent hem zo....…

Wiegend aan de rol, gedrukt in zachte laagjes, fragiele vlinders.…

Vader, wat mooi dat U in ‘Onze Vader’ ons leerde bidden voor elkaar; vergeef ons onze schuld. Zo leerde U ook schulden van de ander als die van ons te zien, U gaf ons zelfs nog meer in wat U leerde, want alles wat wij vragen in Uw Vaderlijk gebed het is niet voor ons zelf maar voor elkander, zo brengt U door dat woordje ons ons kindschap…

Zonlicht door het tuintafelruitjespatroon. Netkousenbenen.…

De trui vol tuinpluis creëert hij op zijn hurken een lenteboeket.…

Boom in lentetooi, bijen houden hun instuif rond de vlinderdans.…

Oranje tulpen versieren korenbloemen onder de driekleur.…

Bloemen in kransen troosten droeve omstanders in stil eerbetoon.…

Hoe lang kijk jij al mee over mijn schouder, ik ben de tel inmiddels kwijtgeraakt, maar met de jaren word je mij vertrouwder, hoe vaak heb ik je nu al zachtjes aangeraakt. Het ene jaar stond je in onze serre, een ander jaar naast het bureau, van tijd tot tijd kom ik je plagend tegen, dan duik je even onder mijn plumeau. Vandaag was ik je…

Licht strijkt over wapperend geel van Heereweg tot in het hart, een slinger door heel Aduard versiert het dorp als feesttoneel. Het inspireert de kunstenaar, kom in het rechthuis exposeren, hoor Juliana musiceren, ideeën worden scheppend waar. Hier komt men in beweging, een heel jaar wordt dit dorp belicht, het spreekt van de verbeelding…

Doof en hoogbejaard, toch gezwicht voor het maartse al dagen op stap…

Ga gezellig mee, zeven frisse eBikers, toch fiets ik alleen.…

Hoe lang moet je nog? De lucht lijkt vol aasgieren, niet vrij maar willig...…

Een kudde schapen mekkert over landsbelang, door de wol geverfd…

Elastiektwisters ruziën over een knoop, de rek is eruit.…

Elk leven kent een eigen nerf, soms kleurt die blauw, soms naturel. Levens lopen altijd anders, niets verloopt zoals men wil maar waar een spil is afgebroken raken klossen uit balans tot ze rollen waar ze vallen, draden spannen, trekken aan tot de spanningsbogen knappen, losse einden zijn ontstaan. Twijnend gaan de levens verder langs…

Buiten strijkt men over zwavel, binnen geurt het naar oudjaar, Remco sprak in dichterswoorden op tv, het voelt zo waar, zoals hij zijn vak beschrijft, ach, wat kennen wij elkaar, maar zo dicht, ja dichter nog raakt hij mijn verdiepte snaar alsof hij leest hoe in mijn hart elk nieuw gedicht ontspringt, hoe herkenning 't hart ontregelt,…

Het stormt als buurvrouw wordt begraven, zoals het in de wereld waait, iemand wordt vluchtig uitgezwaaid, auto’s vullen zich met de in raven- zwart geklede nazaten van Naam. langzaam trekt de stoet langs beukenhagen om haar naar de plaats van rust te dragen, meelevend trek ik jas en schoenen aan. Terwijl ik naar het kerkgebouw toe loop…

Stropdas Hoe levensvatbaar is hij, Stropdas wanneer hij echt tot leven komt in een gesprek dat op een dag verstomt. Hij heeft je leven kleur gegeven, het grijs een weinig rood geschetst. De losgemaakte zijde spoort je tot actie aan, bewogen in je ingeslagen weg zet iets zich in beweging na het dodend niets. Uit je cocon, je…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

Tussen de plooien van toneelgordijnen vouwt zich de ingehouden strijd. In rollen ingeleefd sluit je binnenste zich buiten tot je er niet meer aan ontkomt. Tussen de uitgevouwen bedgordijnen, herinnerend aan pijenstof ontpopt de ingehouden strijd tot het verstomt, het einde speel je niet, dat ben je.…

Bloemen hebben iets zonnigs, ze geven een feestgevoel, kijk eens hoe ze stralen, het lijkt hun levensdoel om mensen te verbinden, te winnen voor elkaar, geurend van levensvreugde, een Koninklijk gebaar.…

Feestelijk straatgezicht, driekleurig landbericht, vierend de vrijheid van ’t aards vaderland, drievoudig eerbetoon aardoverstijgende van wie bevrijd is door Zijn Vaderhand.…

Bermen langs de snelweg kleuren groen en geel, boeren kleuren als de bermen. Waar geel het land kleurt rond een overall wacht de veestapel op stal.…

Kalende knuffels tekenen leed. Het zieke kind ziekt nooit alleen. Koorts klopt in je hoofd, rillend droom je dat je slaapt of sliep je toch, -zuster, blijf, mijn buik doet zo raar- dan draait de kamer, een golf warme brij schuimt over mijn jas, wangen wisselen van kleur, het is voorbij. Pendelend tussen de kruisjes van de kuurkalender…

De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw, de wimpel wappert vrolijk in oranje, de Vaderlandse vlag toont hemeltrouw. De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw, 't Is God op Wie de volksliedzanger bouwt, Hem hulde brengend onder fleurig franje. De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw, de wimpel wappert vrolijk in oranje.…

Lonkende katten bevolken de straat, het is al april maar ze spelen nog maarts.…

Praten met Vader die mijn leven doorademt, al voor ik er was van me hield, praten met Vader hoeft niet geknield. Hij is als vruchtwater rondom een foetus, luistert zodra ik me tot Hem wend, één en al oor mijn stem al herkent. Praten met Vader is mijn levenskader, of ik fiets, loop of strijk, Hij luistert gelijk, gewoon door er altijd…

Sprankelend spiegelglad glibberig ijzelpad, ijzertjes onder mijn laarzen geklemd kerkbodes rondgebracht klepperdeklapperstaps, missie is weer volbracht, ‘t liep ongeremd.…

Ik zie een mensje groeiend in het donker, maar in zijn donker is toch altijd licht, hij leeft naar zijn geboorte toe, zo puur, Scheppergericht. Zodra hij ledematen heeft beweegt hij op het ritme, zijn blijdschap klopt, popelend danst hij voort. Wie zal mijn moeder worden en wie heeft mij verwekt, wie houdt zijn handen naar mij uitgestrekt…