Kale knuffels
Kalende knuffels
tekenen leed.
Het zieke kind
ziekt nooit alleen.
Koorts klopt in je hoofd,
rillend droom je
dat je slaapt of
sliep je toch,
-zuster, blijf,
mijn buik doet zo raar-
dan draait de kamer,
een golf warme brij
schuimt over mijn jas,
wangen wisselen van kleur,
het is voorbij.
Pendelend tussen de kruisjes
van de kuurkalender
rijgen de dagen zich
in cijferkralen
totdat de ketting
met een clowntjesslot
je halsje siert
en hoofddoekvlaggen tonen
dat het leven wordt gevierd.
... Geschreven voor de VUmc-poëzieprijs 2016 met als thema “Het zieke kind” ...
Zie ook: http://cobypoelman.blogspot.com
Schrijver: Coby Poelman-Duisterwinkel, 21 juni 2016
Geplaatst in de categorie: ziekte
Opbrengst voor 100% oor Kika.