Lofbetuiging
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 
2.988
2.988Ranken twijgen enten loten
nijgen winden mee te zwichten
naast te groeien naar het licht en
oude schaduw te vergroten
Stam hout vast aan wirwarkruin
durft elk takje te beloven
het verleden komt weer boven
ook al herfst geblader bruin
Wortels weten zich doordrongen
in jouw voedzaam rijke hoven
die de levenskans vergroten
Van je pit toomloos…
Bezig met laden