Netgedichten

netgedicht (nr. 13.487):

Lofbetuiging

Ranken twijgen enten loten
nijgen winden mee te zwichten
naast te groeien naar het licht en
oude schaduw te vergroten

Stam hout vast aan wirwarkruin
durft elk takje te beloven
het verleden komt weer boven
ook al herfst geblader bruin

Wortels weten zich doordrongen
in jouw voedzaam rijke hoven
die de levenskans vergroten

Van je pit toomloos ontsproten
die trots met het lof naar boven
het hof voor jou heeft overwonnen

Uit: 'Bomen over Renkum' (deel 2)