Het groeit vanzelf,
Zo maar, in je gedachten
Schiet het zo maar de lucht in
Zonder dat er iets aan gedaan
Hoeft te worden -
En als je dan een tijdje
De boel de boel hebt gelaten,
En je de ongewenste gedachten
Hebt laten woekeren, dan wordt
Het gangpad in je bovenkamer
Weldra onbegaanbaar -
Hoog tijd om afscheid van ze
Te nemen…
Je ogen hoeven niet zo
Hard te staan, ontspan
Die harde lijnen om
Je kaken - een knikje
Is genoeg, een hand is
Snel gegeven - meer hoeft niet;
't Is goed zo als je 't doet, zo,
Neem de ruimte voor jezelf
Die je nodig hebt, en laat hen
De ruimte om in te leven,
Tot dat het leven je kust -
Laat je meevoeren door de
Ragfijne pianomuziek…
Het schuurt en schrijnt en doet
Met mij, pakt mij bij de strot,
Doet mijn hart en nieren
Zonder genade vol op slot,
Laat mijn razende gedachten
En bloed het kookpunt bereiken -
Alleen ogen nog die het doen,
Tot mijn verwarde blik opeens
Jou ontwaart, mens die de chaos
Heeft overleefd en mij kent
En herkent zoals ik ooit
Mijzelf…
In stilte hebben
We je gekregen
Waar wij je
Met zoveel vrolijkheid
Verwachtten -
Voor je geboren werd
Was je al in stilte
Gestorven,
Zijn we onverwachts
Bevallen van de dood
In liefde opgedragen aan onze zoontjes
Rikkie * 29-09-1989 + 29-09-1989
Rik * 25-07-1990 + 25-07-1990
Van papa en mama…
157
Bezig met laden