Nu is ook, als een laatste Mohikaan,
M'n laatste vriend verder gegaan.
Zo stierf die schone, schitterende schaar,-
Over de stad glimden d'elektrieke globen klaar,
Spijts mist rondom de klaarte hing,
Toen m'n vriend henen ging.-
Grijs was de gestorven straat,
Waar stierf ons vriendschap, midden mist;
Maar zijn afscheidstap klonk laat
Nog…
Mijn hart is zo
Als 'n piano,
Die luid klinkt en toch zacht
Haar klanken strooit over de mensen,
Die langs de vensters van het salet
Voorbij gaan, in trage tred.
De piano, zij klinkt alleen
Voor de mens die haar bespeelt,
Voor die over haar zijn vingers heen
En weer laat lopen, haar bestreelt.
Zij wil enkel inniger doen worden
Het salet…
er is geen wind
in dit oude dorp
het dwarrelen is ongezien
zoals het kind in die ene lichtvlek
dat blijft fluisteren en ongestoord rozen plukt
heb ik dan de oorsprong losgeweekt, de hele kleine woorden
die zoveel overeind hielden en die ik wilde houden
graveren
in de straten van mijn jeugd, vrij van huiver en zwarte richels
al waren…
Ons perspectief is altijd weer NU.
Hier. In bed. Waarin ik nu lig.
Daar. Waar jij nu bent!
Eén en hetzelfde.
Moment.
IS dat!
Hier.
NU!
Ervaar dat ene moment.
Proef en luister. Zie!
Wat volgen moet.
Volgen zal.
Volgt!
Kijk.
NU!…
3.776
Bezig met laden