Vanmorgen liep ik nog zwaar...
netgedicht
omheen het rode fietspad
langs de gedwongen bocht
die mij sterk liet voelen
dat jij er nog steeds lag
onder de zacht verlichtte
bloemenzee
waarop vele woorden
dreven en de indruk wekte
dat jijzelf niet bent gezwicht
alhoewel ik met stomheid
was geslagen dat samen met jou
en gelijkgestemden in Parijs
bijna de vrije meningsuiting
werd…