Vanmorgen liep ik nog zwaar...
omheen het rode fietspad
langs de gedwongen bocht
die mij sterk liet voelen
dat jij er nog steeds lag
onder de zacht verlichtte
bloemenzee
waarop vele woorden
dreven en de indruk wekte
dat jijzelf niet bent gezwicht
alhoewel ik met stomheid
was geslagen dat samen met jou
en gelijkgestemden in Parijs
bijna de vrije meningsuiting
werd vermoord
loof nog steeds de lef en het verzet
en plak geen pleister op mijn mond
maar schreeuw een halt toe
tegen de vergroving en tel tot tien
zodat ik nu alleen nog woorden keer
en nuanceer.
Zie ook: http://members.chello.nl/l.windig/
Schrijver: Laurens Windig, 10 januari 2015
Geplaatst in de categorie: misdaad