Mijn vlinderlief in hoge wolken, schitterend door avondrood
Jij hebt je sterren afgelegd in licht van zonsverduisteringen
Nee, jij wilt geen rups meer zijn, die zich in donker buiten sloot
Noch de schaduw van jouw bolster die zichzelf had ontbloot
Jij wilt jouw tere vleugels spannen, na gedaantewisselingen
In ontmaskering van alles, toch je masker…
Dacht dat jouw stem klonk
wegzonk in toevalligheden
waar ik bij volle maan
de gulle liefde dronk
het droomkompas
opnieuw geijkt
Dacht dat ik
bekoring voelde
opnieuw beginnen
in beminnen
omdat ik je had losgelaten
en gekoesterd
gevoelens opgepoetst
in fris verlangen
maanvlinder
hoorde ik jouw naam
in de echo van de nacht
hoorde…
een tour de pays d'or
in een haiku van geluk
verzoend met zijn muze
Zing van de man
Dennis' hybris dadendrang
en zijn pandemisch geluid
turelurosso die
op strooptocht twist,
toen de teerling
werd geworpen
was zijn sprong
een brug te ver
alea iacta est
Zing van de man
die zijn simple things
in een etude zingt
voor Jellie maanvlinder…
4.920
Bezig met laden