2 BAROKSPIEGELS
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 
28
281. SPECCHIO FALLACE, INGRATO (MARINO)
Taalknoet, dwangvers, tres
van larie die zichzelf benijdt.
Raster dat het licht wil splijten,
de adem horten doet en perst
haar letteretter in de wonden.
Bedrieglijke spiegel, lieflijke
schijn van schone waan, lege
lijst met bladgoud belegd,
niets dat aast op eeuwigheid:
zwijg tot je ziet wat je zegt…
Bezig met laden