Alle inzendingen over Nemo

Wederom kwam ze langs me staan In mijn lendenen ontsprong een warmte Echter zoog de grond de zwoelte op Als de plotselinge penetratie van De kilte van de nazomernachten Een stilte volgde vervolgens Een stilte meer verstikkend dan In een treinbalkon staan met een voormalige niet In matige termen beschreven beschonken superieur Ik dook…

Stralend wit bloempje Aan de kalme waterkant Drinkt niet graag water Arm zwetend hondje Wacht op water van baasje Loopt helemaal leeg Lief klein vlindertje Dartelt schoon zonder weemoed Tot de regen komt Wee vermoeid musje Vliegt met korte vleugeltjes Hijgend in het sneeuw Lief dik konijntje Wacht op een kom met zoet fruit Konijn…

Dronken van liefde Dronken van vrijheid Dronken van wijn Verschillen zijn er niet Katers volgen sowieso…

Hoog riekend op Zijn Troon Bespuugde ik Zijn Gewaad Sloeg ik Hem en rukte Zijn Kroon woedend af Ik sloeg buiten zinnen In op zijn Geest en Zoon Ik ben een moordenaar De beul van de Drievuldigheid Ik heb G-d vermoord…

Ik ben doof en blind Mis toch haar stem Haar lieflijke ogen Mijn hart doet moeite Maar mijn hoofd laat Mijn hart niets toe Zit verankerd in de stoel Zie hoe de regen zuinig Het raam bevochtigd Was ik maar gezegend Zonder ogen en oren Opdat ik kon voelen Hoe de regen mij troost…

Ik adem je Ik voel, ik lijd je Jouw pijn, jouw hart bèn ik Mij rest stof Ik mis je zo Jij doet mij verweken Om het besef dat ik ga missen Neem mijn adem Met jouw lippen Opdat ik mag verstikken…

Mijn ogen ontzien Mijn vuisten schokken Mijn borstkas tiert Mijn lippen verdrogen Mijn fles is nog vol En zal mij verdoven Keer op keer Ik kan niet geloven…

Lieflijk lachende oogjes Kosten een zee van tijd Te koppig om te denken Ik maak haar geen verwijt Het wachten slokt mij op Extase doet mij drinken Zullen onze monden één zijn? Liet ik het maar bezinken…

Een donkere schaduw Onderwerpt alle hoop Hij toont zich aan het lijf Die hem voorheen verbood Wanneer haar adem slaapt Je de rust niet meer vat Waar je zucht naar haar hart Kón het maar dat je vergat…

Bomen getooid in witte aanschijn Gekleurd door de zon haar tranen Rood haar ogen bij het ontwaken Een keuze is haar rauw ontnomen Roder haar ogen bij de bedgang Hoop is gedrenkt in zwarte inkt Inkt waar haar testament van leeft Rouwen zullen de gekroonde berken En al wenend nemen zij afscheid…

Mijn roodborstje zingt Serenades in de stronk Het kleurt het grauwe, Het dorre van de kou De lente nadert snel Mijn vogeltje rukt in Bezonnen maar gestaag Doodt het leven vaak…

Dat grijze steden geuren Gedoopt in vrouw'lijk weemoed Met halogeen ingekleurd Waar gelach verdriet ontmoet Gezichten door drank gemerkt Verloren ogen kijken Wee mijn geliefde Polen Laat mij mijn liefde blijken…

De zon laat me uit bed opstaan Mijn koelkast doet mij vullen Het vrouwenlijf verwarmt mij Mijn werk mag veel beloven Dag in dag uit adem ik in Ik leef zowaar een droom pur sang Ik heb alleen geen flauw benul Waarvoor ik het in godsnaam doe…

Zwijgend ziet het Stergeschitter toe Naar onze waarheid. Maar naar wat kijkt de blinde En naar wie luistert de dove Aanschouw de sterrenhemel Buk, wees nederig De waarheid bestaat niet Ze zijn geboren Maar zwijg…

Ze staan er De mannen Jasje dasje voor mijn deur De stemmen Beamen het Je bent een hond Alles klopt De zenders Spionnen Ik zie hen Ik tel af Mijn laatste peuk En neem de sprong…

Wat heb ik van mijn laatste rijmpje spijt Want de reacties zijn mij zwaar gevallen. Tot helemaal in Wildervanksterdallen Werd Freud erbij gehaald, en penisnijd. Ik meld mij zeven lange dagen ziek, Ze werken nu aan mij in een kliniek.…