Hortus
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 
400
400Ik dumpte haar in de Hortus
we hadden zelfs een plattegrond
maar na een stap of twintig
bonden wij ons aan de grond
De stilte en de klaagzang, weloverwogen
het zwijgend kijken en het niet meer trekken
waar waren de spanningsbogen
omgeven door haar blinde vlekken
Ze vertrok met een 'bel me maar'
ik zat verlaten in de tuin
trok het tropisch…
Bezig met laden