Netgedichten

netgedicht (nr. 7.910):

Hortus

Ik dumpte haar in de Hortus
we hadden zelfs een plattegrond
maar na een stap of twintig
bonden wij ons aan de grond

De stilte en de klaagzang, weloverwogen
het zwijgend kijken en het niet meer trekken
waar waren de spanningsbogen
omgeven door haar blinde vlekken

Ze vertrok met een 'bel me maar'
ik zat verlaten in de tuin
trok het tropisch oerwoud in
leefde van detail tot kruin

Ik zag een spin een zweefvlieg vangen
het noodlot daar de vleugels nog vrij
de spin stak een poot uit trok haar prooi los
de zweefvlieg viel uit het web de spin liet het daarbij

De Sieboldtuin is een Japans gebeuren
een plek waar ik graag mag verblijven
er hing een bord met talloze sponsors
tot stand gekomen dankzij Burgy Bouwbedrijven

Mijn wandeling leek achterwaarts
aardbeitjes onderaan een japanse boom
mijn gedachten langs verleden
het bittere einde van een zoete droom

Er hingen ook vogelhuisjes
speakers droegen daaruit gedichten voor
vreemde stemmen in de tuin
waardoor ik mijn gezicht verloor

Het rozarium was uitgebloeid
op twee rozen na was alles bruin
ik sloeg de vlinderkassen over
en wandelde uit de stille tuin