Alle inzendingen over natuur

Laat je niet ontmoedigen zeg je terwijl je met jouw handarbeid over mijn wulpse vormen streelt je neemt het afscheid van een ego tot je een laatste kus, een warme wang je schenkt voor jezelf een borrel in om de geesten te bezweren het is nu geen tijd voor twijfels we moeten onze tanden erin zetten trots als een pauw, sterk als een beer…

In het morgenbos tikken talloze druppels, geboren uit mist, zacht en keurig in de maat op takken en harde grond. Nevel daalt traag, laat steeds meer voor de dag komen, geeft de boomstammen, die dood en vermolmd liggen, nieuwe, frisse levenslucht.…

hoe het kind het dwarrelend blad van een plataan met zachte vingers vangt de ogen over kleuren en nerven glijden laat hoe het het kwetsbare op handen draagt voorzichtig toedekt in een deken van papier te drogen legt onder opa’s nagelaten sprookjesboek…

Roodborstje op tak winterlucht houdt even stil een klein wonder kijkt De zilverwitte nevel van een vroege decembermorgen sluipt traag tussen de bomen en legt een dunne stilte over alles heen — zo breekbaar dat ik bijna bang ben te ademen. Het ijs aan de randen van de donkere sloot glinstert in bleek en aarzelend zonlicht, en wanneer een…

Toornige vreugde doet mij rechtop gaan dwars door de herfstige plantsoenen waar in het nat verwilderd gras rillend naast de zwarte plas een troep verregende kalkoenen verworpen, onheilspellend staat. De wind schuift in de glazen wolken lichtende wakken hemel open en wervelt glinsterende kolken omhoog uit gele bladerhopen. Als gevallen…

Inmiddels was de ervaring van To-To die van Mei overweldigend overstegen, en zou hij zelf terug naar school moeten gaan om de lessen te geven; na Mei had natuurlijk Juni, en daarna Julius, de taak overgenomen, en misschien zelfs nog August, die toch al niet altijd de snelste was. Ach, zou het geen verademing zijn, een slim torretje voor…

halfgans zowaar als helft der onderfamilie maar als duck-achtigen der watervogels leven wij het liefst in duinen als beste broedbiotoop in slikrijk gebied in binnenlanden bij de grote rivieren op kwelders en veenweiden breiden wij onze levens uit bergen onze legsels achtentwintig dagen lang in een leegstaande rabbithole de dolste…

Ergens vergeet een blad dat het groen is, als het zich laat dragen door de fluistering van herfst. Het verlangt naar één laatste blik, één zachte bevestiging van zijn bestaan, voor het oplost in de onvermijdelijkheid van vallen. In wijde spiralen dwarrelt het naar beneden, als een traag vloeiend verhaal dat de wintergrond met stille gaven zal…

Koude extreem volle supermaan in december nachtelijk hemellichaam planeetwachter coryfee in zonneschijn, kristallen op de ruiten verdonkeremanen. Duistere dagen asgrauw op de urne van Fleur ons hondje ontvlamt een theelichtje, afbeeldingen van verwanten ,dieren, vrienden die overleden zijn, krassen... zonnige stralen druppelen neer, bloeiwijze…

De sterrenhemel vertoonde zich naakt aan hem Elke avond weer De nachten waren zoel of stervenskoud Het deerde hem niet Zo leefde de gesjeesde architect In een lege regenton Hij at het water dat neerdaalde als het regende En dronk het eekhoorntjesbrood dat aankoekte Aan de zijkanten van zijn ton Zo was zijn leven fel en grof gekarteld Iets…

Herfstblad dwarrelt neer fluistert zacht over de tijd stilte omarmt land Avond daalt neer over de laatste glans van het bos, wind schuift langs verweerde takken, en elk dwarrelend blad fluistert over het zacht verglijden dat november met zich meebrengt. Licht vervaagt sluipend op natte paden, broos en onherroepelijk, en ik blijf staan…

Je had iets aan de heg staan te verschikken; ik haalde de herfstdraden uit je haar, en wist: dit is één van die ogenblikken die ik in mijn herinnering bewaar, tegen de tijd. Maar straks, als wij al weg zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben, straks rukt wellicht in deze zelfde heg de wind nog aan dezelfde spinnenwebben. ----------…

de wolf weet dat het dader wordt als de redeloze prooi vecht, vlucht, bevriest zolang dat het lot van het slachtofferschap niet kwalitatief als waar aanvaard heeft het subject kan zich verstoppen achter de techniek van leven en dood van het zijn of het niet-zijn van dialectiek tot retoriek een object zal nooit weten wat de nasmaak van…

de maan licht koel is in zijn lichte veld begrijpbaar maar als je iets wilt vragen zegt hij laat maar de maan drijft een zwaan hoogmoedig onaangedaan in het meer waar bleke vrouwen met monomane zang zich wassen de maan haalt de wolken uit een mistig verwarde hoop over de grote zee geeft hij de loop van een koers zoals begroot de maan…

de warme kleuren van de herfstboom zijn de stervende kleuren van het verval maar in diezelfde herfstboom zit de belofte dat de geboorte van het prille groen ooit weer komen zal…

Herfstig licht breekt zacht regenboog kust de nevel morgen ademt kleur Als dauw vochtige aarde innig omhult en gouden zonlicht door nevelen breekt, als zilveren druppels die de herfst streelt, als een regenboog die voorzichtig ademt in de vroege morgen. Als een brug van kleuren die het oog streelt, een zachte melodie die tussen wolken…

In het woud waar schaduwen zweven, waar oude stammen adem halen, Laat het zonlicht de kruinen leven en kleurt de morgen met gouden stralen. Een rivier kronkelt door het veld en draagt het glanzen van de dag. Langs de stenen worden verhalen verteld, op een fluistertoon die blijven mag. Vogels stijgen hoog in het blauw, hun vleugels raken…

Wild en woest en ledig Was het ruwe veen, Slechts de heide vlocht er Kransen overheen. Boog zich over d'oevers Van de bruine plas En verborg de diepte Van het zwart moeras. Zie, daar nad'ren mannen Met een ijz'ren wil. Aan de zoom dier poelen Staan zij peinzend stil. Broeders op ten strijde, Op, de band geslaakt, Die de schatten…

In het ochtendlicht ritselt stilte, waar takken spiegelen in de slinger van het water, en zonnevlammen het wolkenspel kleuren met penseelstreken van roze en goud. Rimpels trekken sporen langs het oppervlak - een eendenpaar steekt voorzichtig over tussen drijvende bladeren, waar de dag zichzelf losweekt uit de nacht. De lucht ontvlamt…

maak een businesscase van vlinders een pretpark waar je de bijtjes ziet in hun natuurlijke habitat zonder opgedirkte muurbloempjes of andere stadse fratsen waar mensen in de rij gaan staan voor diversiteit met eigenheid de vrijheid om eigengereid te zijn niet als kostenpost of terreinverlies maar als aanbodsverrijking der waardencultuur…

De zon stond laag en hing roerloos In een alles verhullende nevel. Over de velden vloeide haar tedere licht. Koeien stonden stil aan de sloot, En staarden gedachteloos in het ondiepe water. Terwijl de zon steeds hoger steeg.…

Herfst - een kwetsbaar blad in de wind, nog even maar, dan is het voorbij Het blad laat los zonder haast, al wist het dat vallen geen einde is maar een mild terugkeren naar wat het altijd al was. De lucht vangt het op zonder oordeel, en even lijkt alles gewichtloos. Diepe kalmte blijft achter in de tak, dun als adem, nog dragend de herinnering…

De ijskap wordt ongevraagd verwarmd, haar glans verdooft, haar rust verarmt. Ze ademt uit wat eeuwen zweeg, en zinkt waar water wegen kreeg. De zee verruimt haar zilte grens, verslindt de koude zonder wens. Wat ooit het licht nog zacht bewoog, verdwijnt ten slotte, uit het oog. Wat bleef van wit smelt in het licht, het oude zwijgt, het…

Getijdig neemt de zee het land ze aarzelt, proeft en strandt dan zwelt ze aan en laat haar golven gaan Ze vult, omhelst en dekt tot alles is verwekt gelouterd en bevrijd van schroeiende gelatenheid Soms mint het water als een beest is het liefdesspel te ruw geweest gehavend, murw gekust het land ligt uitgeblust Getijdig neemt de zee…

Reigers zetten hun vlucht naar het oosten voort. De hemel wordt doorsneden. Genoeg beschutting geeft de bamboehut. De zon staat nog niet hoog. De meester lacht: hij is tevreden.…

Onder knoestige bomen over het kronkeldijkje aan de bosrand lopen de nabije wijdte zien eindeloos moerassig grasland vol blinkende poelen drenkt verspreide peppels en een rij grote wilgen met hoog opgestoken vingers die gezamenlijk vragen hier wil de tijd terug gaan Goudeneeuwse schilders roepen om hun herboren kwasten driftig…

Samen met jou hand in hand, Op blote voeten in het zand Langs de branding op ’t strand, Van ons mooie Nederland. Meeuwen vliegen krijsend rond Onze hoofden. Af en toe duikend In het zand of ’t water van de zee, Rallen rennen langs de waterkant. Op de vloedlijn bergen schelpen, Zeewier, schuim en ’n enkle kwal, Plastic flessen, netten…

Druppel op een hoed wereld weerspiegeld in klein stilte van de herfst Eerste traan rust op een dor blad. Hij glijdt langzaam naar de rand en blijft daar even hangen, alsof hij luistert naar het zwijgen van iets dat voorbij is - een stem die nog nadraagt tussen de bomen. Daarna volgen anderen in een ongekend ritme. Ze dalen neer op mos…

Een herfstwind fluistert groen blad luistert even mee tijd om om te slaan Elke kleur spreekt tot mij met een zachte stem, nog vóór mijn ogen haar werkelijk zien. Het goud van het blad beweegt door mijn borstkas, en ik adem trager, voel de wereld in mij verschuiven. In de ochtend ademt het licht haar eerste toets over dor blad, over tak…

Lint van helder blauw versiert het groene landschap vloeit zacht naar de zee Langs de rivier fluistert het glinsterende water zacht, een echo van gedachten die ik niet kan vangen. De wind streelt mijn huid als herinneringen, en alles lijkt tegelijk dichtbij en ver weg. De bomen buigen mee met een geduld dat ik zoek, hun schaduw tekent…