Snaren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 
170
170Snaren in vlammen,
gratieloos met muis en muis vergaan,
krullen alsof hen een laatste klank ontnomen is.
Gordijnen ooit op muren,
fladderen in stukjes door de lucht.
Grijze wolken,
van onder aangelicht,
verlaten vluchtig de stad
opdat de stad hen niet verlaten zal.
Dan daar,
tussen markt en nieuwe speelhal,
naast de komma's en de punten,…
Bezig met laden