resultaten voor 'Roel van Rijswijk'

Meisje friemelt aan haar tas en drinkt koffie op Eindhoven Centraal. Kijkt, knijpend met haar ogen, de hal in, ter...

Mijn oma in mijn hart. En ik doe opa niet tekort toch besluit ik met dezelfde woorden weer in mijn gedachten: Jij w...

Jammerklacht van godenkinderen aan kolkende rivieren. Hulpgeroep van eenzaamheid aan dovemansoren gericht. ‘Waaro...

Nog voor ik dichten kon van licht en lief, vlinderzucht, van zoete hartenzee, Nog voor ik zingen kon met zware ad...

Kan de lucht, de wolkenlucht, aan mij voorbij trekken, gelijk een kinderrijm van hop en holala of liever nog: een...

Toren onder vuur genomen. Van Babel tot Eiffel. En wij wenen om bloemen in de knop gebroken. Blaadjes nog lichtgroe...

Laat me in de eenzaamheid, als in de zee, zakken gelijk een zon. Zoals jij kan ik ook eenzaam zijn. Samen....

Adem in mijn nek; laag, lieflijk, maar ook intens. Kan ik anders nog dan stotteren? Anders nog dan klungelig de li...

Winterse hellewind waait in wankele gedachten. Waanzin als waterdruppels, zachtjes tikkend, wachtend op een einde aa...

Van ver ontwaart hij, ontwart hij verlangen en werkelijkheid: schoonheid; esthetische vrucht van lieflijke godenhand...

Trommelaar, door zijn fanfare rechts ingehaald, drukt zijn vers aangegroeide aambeien op de koude stoeprand terwijl...

Meisje aan haar haar getrokken uitgefloten en ondersteboven weggezet, blikt terug op de dagen die nog zorgeloos...

Moederlief heeft het net geslepen trancheermes klaargelegd. Schone glazen op ongebruikt tafellinnen. Nieuwe papa...

“De winter komt terug.” hoort hij de weerdame in rode jurk hem welhaast plagend toeroepen. En meer nog dan de...

Dat kleine hokje, kak aan de muren, daar voelt hij zich thuis. Op afstand een kassière die als hij haar lief aankij...

Omdat je pas mist met je lief in zicht en droomt van zaken die levenloos en zonder ziel zijn gebleven -een donderwol...

Dromen als flarden fladderen langs spoor en weg. Liefdevolle echtgenoot nog voor het eten door lust en argeloze l...

Als alle dagen, maandag tot maandag, het credo 'Dag van de Waarheid' dragen, is het beter toeven in een leugen....

Vader verzucht, in wolkendek gelegen, hoe zijn kinderen al jaren zijn huis niet konden vinden, terwijl hij vol v...

Kind op één been met wind verdwenen. Violen die maat aan geven, voor communistische ideeën nog voor het breken va...

Of ze durft te springen, durft ze hem te vragen. Haar ogen op een kloof gericht, haar handen op de rotsen. Ronddraai...

Dartel, lang als lief en liever langer nog. Als de klok zijn slagen telt grijpen de seconden om zich heen in een zw...

Laaghangende zon steekt zich door wolkendek. De klinkers lachen, glimmen. Kussen nat, lakens nat van zweterige licha...

Been aan been en dan daar, over elkaar heen geslagen, de zon die dwingend door haar haren prikt. Snikkende bomen di...

Zoals ze speels haar rode schoentjes draagt, lieflijk. Het doet een mens aan huppelen denken. Doet een mens hupp...

Lacht zijn tanden bloot, maar in het diepste van zijn geest gevangen is hij al evenzeer zo bang en troosteloos; zacht...

Tuinman handen in mos groene dagen dromend van geel en wit zit terneergeslagen in een boek gedoken een zachte, l...

Rode wijn met thee geschonken. Dronkenman met laag verzet. Harten die om deuren buigen. Cognac, nodeloos, koud gezet....

Te laat verlaten. Met haar handen in mijn haar nog, kleverig als pasta. Akkoord na akkoord, aangeslagen. En terwij...

Snaren in vlammen, gratieloos met muis en muis vergaan, krullen alsof hen een laatste klank ontnomen is. Gordijnen oo...