203 resultaten.
Spatiebalk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
24 Spatiebalk
Voor mijn ogen.
Alsof ik niet eens zeggen mag
wat ik niet zeggen kan.
Spatiebalk.
Ik droom van dreunende vingers
die zich uitsloven
om ook maar iets van ruimte te creëren
tussen woorden. Tussen zinnen ook.
Spatiebalk.
Ik typ zomer
en hoop stilzwijgend
dat de ruimte tot het volgende seizoen
precies zolang duurt
als tot de volgende…
Waarachtig
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
61 Wanneer
zelfs leugens
waarachtig zijn,
rent ze zichzelf
verloren in een woestenij
van woeste wij.…
Spiegelpaleis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
107 Als de stilte van het gesprek me overvalt
vlucht ik in mijn herinnering.
Daar, in dat idioot grote spiegelpaleis,
sta je in iedere deuropening en
zit je overal precies tegenover me.
In het trappenhuis van
een lang vergeten wolkenwereld
raakt je hand eventjes de mijne.
Als ik de weg dan weer verlies
en zachtjes meezing, neurie,
met de deuntjes…
Dichterbij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
62 Als ik dichtbij
je kom.
Dichtbij de herinnering,
de geur, het voelen,
het proeven.
Gewoon even nabij.
Dan ben ik geen groots rijmer,
maar dichter. Dichterbij dan ooit.…
Sonnet niet
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen
202 Ik wilde je nog schrijven.
Een smeekbede:
Verlaat me niet.
Maar ‘t is niet dat jij de letters ziet.
De dunne lijnen van dit kladpapier
verdronken met de tranen van het afscheid.
Vaarwel mijn liefste.
En als er na dit leven, dit oneerlijke leven,
nog een eerlijker of ander leven op ons wacht:
Tot daar. Tot dan.…
Liefdevolle herinnering
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
108 In liefdevolle herinnering
verblijf ik
op de drempel
van waan en waanzin.
Op de drempel ook
van huis en heimwee.…
Lieve man
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
96 Lieve man
Met open ogen
Zo gesloten
Om ons heen:
Laat zich vangen
Door de wind, het zand,
Het water en kiezels in zijn hand.
Toch zijn vader
Vangt hem niet.…
Lege straten
netgedicht
4.6 met 7 stemmen
91 Lege straten
vertellen
een verhaal
van ziek en
bang om ziek te zijn,
van overuren aan het bed,
van kuchen, hoesten,
ademnood en pijn,
van complotdenkers op tweet en chat.
Ooit ademden zij vrijheid.
Ik weet nog hoe mijn klikklak in
de lege winkelstraat me het gevoel
gaf dat de wereld aan mijn voeten lag.
Vandaag: hetzelfde klikkeklak,…
Vaarwel gekust
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
149 Ik heb haar vaarwel gekust.
Nog voor het krieken van de dag.
Nog voor het zakken van de maan.
Ik dacht: ‘nu gaat het komen’
En toen bleek het al gedaan.…
Bij mij
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
64 Met ronkende motor
verdronk jij mij,
verdronk ik jou
in liefde.
Zicht op Eendenveld.
Een schim van werk in de verte.
Een zachte mist op het land.
En jij.
Bij mij.
Op de achterbank.…
Rust
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
132 Een oranje
welhaast roze gloed
glijdt langzaam over polderland.
Een nevel kleedt de natte aarde in mysterie.
Ganzen klinken in de verte.
Ik laat me meeslepen in de echo van de leegte.
Van stad naar stad
getrokken,
maar nu hier, tussen dijk en grasland,
neergestreken in het niets.
Bij een kolkende maas
mijn rust gevonden.…
Als de dag van gisteren
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen
66 Als de dag
van gisteren
Maar vandaag
Misschien wat minder liefdevol
Misschien wat minder snel
Wat traag
En toch: je naam in roze geschreven
Ieder plekje van toen
Nog altijd van ons.
Als de dag
Van gisteren
Maar stiekem toch vandaag.…
Klaprozen
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
142 Toen ik klaprozen voor je plukte,
Poppies, zoals ze liefkozend in het engels worden genoemd.
Poppies dag na dag geplukt
In een felle, vroege zomerzon.
En ik herinner me
Hoe zowel blad na blad
Als traan na traan
Langzaam de winter aankondigden.
Afvallige gratie en
Scheidende schoonheid op de achterbank
Nog altijd trekt jouw naam, jouw geur,…
Leeg
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
171 Als de wereld
oorverdovend, oogverblindend ook,
me omarmt,
insluit
in het oog van de orkaan van leegte,
dan verblijf ik
op een lege zolder van gemis.…
Verlaten beker
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
238 Meisje friemelt
aan haar tas en
drinkt koffie
op Eindhoven Centraal.
Kijkt, knijpend met haar ogen,
de hal in,
terwijl ze haar brillenglazen poetst.
En poetst.
Tot ze ineens
omdraait.
Haar bril nog in haar handen.
Gehaast of opgejaagd
de hal uit loopt.
Verlaten kartonnen bekertje.…
Leeg bed
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen
733 Mijn oma
in mijn hart.
En ik doe opa
niet tekort
toch besluit ik met dezelfde woorden weer in mijn gedachten:
Jij was mijn oma.
En dat zul je altijd zijn.…
Oh Schepper
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
139 Jammerklacht van godenkinderen
aan kolkende rivieren.
Hulpgeroep van eenzaamheid
aan dovemansoren gericht.
‘Waarom, oh heer, heeft u ons in de steek gelaten?’
Een zware dialoog van aangezicht tot aangezicht.
Hoor mijn broeders.…
Abuis
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
181 Nog voor ik dichten kon
van licht en lief,
vlinderzucht,
van zoete hartenzee,
Nog voor ik zingen kon
met zware adem,
traanogen,
met veel heisa en amok,
Ja nog ver daarvoor, was je al verdwenen.
En ik. Ja, ik wilde met je mee.…
Verzopen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
120 Kan de lucht, de wolkenlucht,
aan mij voorbij
trekken, gelijk een kinderrijm van
hop en holala of
liever nog:
een zin uit een liedje van een Vlaamse meidengroep?
‘Een klein geel visje in een zee van blauw.’
Naast de zee gedropt.…
Toren onder vuur
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
147 Toren onder vuur genomen.
Van Babel tot Eiffel.
En wij wenen om bloemen
in de knop gebroken.
Blaadjes nog lichtgroen.
Zand nog korrelig en zacht.
Het stuifmeel op de straat gelegen.
Moord en doodslag.
Dat laat zich niet tekenen.…
Samen eenzaam zijn
netgedicht
4.7 met 3 stemmen
159 Laat me in de eenzaamheid,
als in de zee,
zakken
gelijk een zon.
Zoals jij
kan ik ook
eenzaam zijn.
Samen.…
Die keuze
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
1.006 Adem in mijn nek;
laag, lieflijk, maar ook intens.
Kan ik anders nog dan stotteren?
Anders nog dan
klungelig de liefde ontkennen
en mezelf?…
Schip in hellewind
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
131 Winterse hellewind
waait in wankele gedachten.
Waanzin als waterdruppels,
zachtjes tikkend, wachtend op een einde aan de leegte.
Daar wast de duivelse wezel
zijn handen in maagdelijk witte onschuld.
Terwijl de dronken wijven
de eenzaamheid wegwuiven
als ware het
een vissersboot
in winterse hellewind.…
Tot haar knieën in het water
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
423 Van ver ontwaart hij,
ontwart hij verlangen en werkelijkheid:
schoonheid;
esthetische vrucht van lieflijke godenhand
die, tussen huizenhoge golf en land,
eb en vloed op haar wachten laat,
terwijl ze tot haar knieën in het onbeweeglijk water baadt.…
Eenmansfanfare
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
284 Trommelaar,
door zijn fanfare
rechts ingehaald,
drukt zijn vers aangegroeide aambeien
op de koude stoeprand
terwijl hij,
begeleid door tromgeroffel zucht en steunt,
kreunt ook,
over een nodeloze leegte,
een tranentrekkende echo van eenzaamheid
die zijn trommel niet compenseren kan.
‘Een eenmansfanfare
is geen fanfare.
Het is een hellegang…
Gedag
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
569 Meisje
aan haar haar getrokken
uitgefloten
en ondersteboven
weggezet,
blikt terug op
de dagen
die nog zorgeloos waren
en zegt stem, na stem, na stem
gedag.…
Nieuwe papa
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
541 Moederlief
heeft het net geslepen trancheermes
klaargelegd.
Schone glazen
op ongebruikt tafellinnen.
Nieuwe papa
komt zondag
het vlees snijden.…
Jan Pelleboer
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
396 “De winter komt terug.”
hoort hij de weerdame in rode jurk
hem welhaast plagend
toeroepen.
En meer nog dan de zon en de eerste lentebloemen,
meer ook dan de lieflijkheid van de eerste plukken groen,
mist hij
Jan Pelleboer
die
–weer of geen weer-
zon, regen en sneeuw
altijd in zwart-wit voorspelde.…
Zijn tankstation
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
161 Dat kleine hokje,
kak aan de muren,
daar voelt hij zich thuis.
Op afstand een kassière die
als hij haar lief aankijkt
-zonder om haar muts te lachen-
een schone rol toiletpapier
geeft.
Maar daar,
in stilte op de pot gezeten,
is hij alleen met het geluid
van dagjesmensen tot nachtburgemeesters die hun
veelal onbenutte gezinsauto geconcentreerd…
Valentijnsdag
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
291 Omdat je pas mist
met je lief in zicht
en droomt van zaken die levenloos en zonder ziel zijn gebleven
-een donderwolk boven berg nog daargelaten-
daarom is het
op dagen als deze
eigenlijk altijd makkelijk praten.
Als een kop in een gratis krant,
noem het metro; noem het spits,
die je tijdens treinen hebt genomen
je iets vraagt in de trant…