Tramonto
netgedicht
Uitgeput, tot op de bodems van de menselijke
kracht gegaan, strompelt de vuurtorenwachter
in de akelige winter, waar zinloze pijn zijn
lichaam verwoest, waarbij het ijs niet breken
wil; de dood vreet in met zoutzuur, totaal in
zichzelf verloren, als het bitterste uit zijn
hart afvloeit naar de kraters van dodelijke
eenzaamheid, waar het gedachtenlava…