Vruchthuid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 
412
412Haar schouders
dragen eenzaamheid
stap voor stap
naar buiten
handen zoeken
in gestikte zakken
ooit gevuld
met haar hand
in de mijne
vinden gekromde vingers
een tamme kastanje
geraapt tijdens
die laatste boswandeling
goed tegen reuma
zei je nog
terwijl kleine deukjes
in de schil haar glans
juist versterkten
een schuchtere lach…
Bezig met laden