Vruchthuid

Haar schouders
dragen eenzaamheid
stap voor stap
naar buiten

handen zoeken
in gestikte zakken

ooit gevuld
met haar hand
in de mijne
vinden gekromde vingers
een tamme kastanje
geraapt tijdens
die laatste boswandeling

goed tegen reuma
zei je nog
terwijl kleine deukjes
in de schil haar glans
juist versterkten

een schuchtere lach tilt
plots beide mondhoeken
iets hoger en de versleten
sleutels aan de bos
raken nogmaals
de oude wijsheid

Schrijver: metha, 30 september 2008

methaoudshoornmsn.com

Vruchthuid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 412