Alle inzendingen over eenzaamheid

I laat mij aan u ontstaan, wezen van zestien jaar. Ik heb nog niet geleefd dan enkel maar om dood te gaan, als ik mijn naam niet heb gegrift onder het vers, dat in u ligt. Het vangt met deze strofe aan. II Wezen buiten de wet. Afspraken met sterren en eigen leden voor eeuwig en zonder reden. III Van het meisje van zestien jaar…

Als je met niemand Kunt praten over wat je Het meest bezighoudt Als je hart zeer doet Van verlangen naar contact Welk contact dan ook Als je huilt omdat Iemand zomaar aardig is Zomaar uit het niets Als mensenschuw zijn Automatisme wordt door Beschaamd vertrouwen Vertrouw dan jezelf Ook deze tijd gaat voorbij Adem jezelf…

Door de avondwereld Gaat geen geruis Alleen een vogel Gaat stil naar huis. Een purper boompje Staat heel alleen Daar vliegt op eenmaal Een vogeltje heen. Dat gaat aan 't zingen Dat zingt zo hard Dat zingt weer wakker Mijn arme hart! ------------------------------------- uit: Eenzame liedjes (1906)…

We zitten niet meer op dezelfde golflengte jij altijd ijverig bezig in een lucide wereld vol belangrijke veranderingen ik geworteld in het nu van eenzaamheid en overleven, je probeert een vergelijking te maken tussen een gedicht en een straat die wankelt onder natte regensluiers woorden, die vochtig zijn door tranendrop…

langs lange trambanen staren ramen als speurende ogen kraaien wachten op kantelen en op slanke draden tot de laatste halte die niemand ooit zag soms klimmen woorden als wollige dekens omhoog langs gevels van huizen en langs holle buizen eens dacht ze dat hij het was het rollen van het vehikel deed het ovenrooster tikken de kaarsen…

Er hangt een lage grauwe wolk boven de kale kruinen van de wuivende bomen in de getroffen straat het is nu herfst in mijn gedachten Even ben je terug in diepste kern van mijn gevoelens en ik koester je in stille bewondering droombeeld van liefde ik koester je Bescherm mijn zoet verlangen laat nu geen regen vallen het is al…

haar gekromde vingers borduren een woord steek na steek voortborduren tot de naald zich vastzet in haar gebalde hand het monotone neuriën stokt hoe lang zal het duren voordat iemand je mist?…

Geen plaats ter wereld is zo godverlaten en zo fatsoenlijk als het Scheldeplein, bij avond als het regent en de straten langer en glimmender en leger zijn. Dit is een stad met veel te weinig moorden. Het regent gluiperig in het plantsoen. De tramrails wijzen koppig naar het noorden en dat is dan ook alles wat zij doen. Die man zou het waarschijnlijk…

Ik doe zaken. Ik heb een heel grote schrijftafel En mijn gezicht staat moeilijk. Ik praat in een telefoon En ik heb een mijnheer, Die juffrouwtjes kan laten werken En nog meer mijnheren. De juffrouwtjes ruiken zo lekker, Ze ruiken allemaal verschillend. De mijnheren zijn in grote jassen. Ik bloos er wel van. Het lijken wel Engelsen, En ik…

Vroeg in de ochtend ontmoette ik het vogelmeisje. ‘Waarom ben je zo bedroefd?’ vroeg ik aan haar of zij aan mij. ‘Omdat wie mij zoekt komt als ik er niet ben en schreeuwt en huilt omdat ik niet te vinden ben; ik kan het niet horen en het maakt mij bedroefd.’ Neergelegd staat het meisje op (laat mij maar eerst opstaan, ik ken de…

zie daar de danser we kijken naar zijn voeten doof voor het ritme dat hij aanslaat met zijn hart voor ons op de vloer de stilte klopt niet in ons hoofd Wij wachten op muziek de danser danst zijn armen slaan golven in de lucht huppelt hij de basdrum voor de melodie over onzichtbare schuimkopjes op de vloer Wij wachten op muziek ontwerveld…

Ik zit in een diepe put en kan er even niet uit komen Er is ook niemand die me kan redden Ik moet even rustig blijven Terug naar mezelf Terug naar mijn innerlijke kracht om eruit te kruipen…

I CONTACTADVERTENTIE beschaafde heer, wat grijzend langs de slapen en bovenop de schedel, zeg maar kaal wel lief, niet noemenswaardig geniaal de levenslust nog niet op apegapen geen lichaamsbouw als goedgetrainde knapen het maandsalaris uitgesproken schraal de woning, tja … geen villa, meer modaal de buik is daarentegen welgeschapen…

de dagen vallen uit mijn handen ze voelen als vervreemde vrienden als een landschap zonder hemel er is geen liefde zonder vrede er is een soort van morgenlicht kruipend uit de verfkist van impressionistische schilders hun onhoorbare taal door absint stuk gedronken water rimpelt kalm mijn ziel rust even uit achter zachte tralies…

voor wie nergens vandaan komt weet verdriet geen weg heeft herinnering geen adem hangt leven aan beeldloze tijd voor wie nergens vandaan komt hij is de som van vergeten tijd hangen woorden loodzwaar in de lucht vervagen in de plooien van de tijd voor wie nergens vandaan komt heeft geen weet van naam of huis draait het leven zich niet om…

Dacht dat jouw stem klonk wegzonk in toevalligheden waar ik bij volle maan de gulle liefde dronk het droomkompas opnieuw geijkt Dacht dat ik bekoring voelde opnieuw beginnen in beminnen omdat ik je had losgelaten en gekoesterd gevoelens opgepoetst in fris verlangen maanvlinder hoorde ik jouw naam in de echo van de nacht hoorde…

Ik voel me stuk Ik maak me druk Mond dood Schuldig als ik eens eerlijk mijn mond echt open doe En nog meer belast door geen erkenning geen begrip En toch weet ik dat de enige weg naar weer leven is me uiten Maar nu even rust…

Een grijze leegte, een vlakte van oog tot oog, zo ver als de horizon reikt. Geen stip, geen lijn, geen omtrek. Er is niets wat er hoort te zijn. Het is leeg. Een grijze omgeving, zonder plek van mij. Geen beschutting, een grote ruimte, die van niemand blijkt te zijn. Ik sta erin en kijk er naar. Maar mijn figuur derangeert. Niemand…

Ze zit in haar stoel voor het raam Elke dag zit ze voor het raam Ze kijkt naar buiten Er lopen mensen buiten Af en toe kijkt ze naar de klok Ze kijkt naar de wijzers van de klok De minuten gaan voorbij De uren kruipen voorbij Ze loopt naar de tuin Het is warm in de tuin Ze kijkt naar de bloemen Ze plukt een paar bloemen Ze gaat weer…

niet de zomerse hitte de winterse vrieskou of de de eindeloze regen niet het blauwe grasland de vlammende zon op de rietkraag in lichterlaaie niet de trage tijd of het bonkende hoofd tegen de blinde muur maar het wachten op een teken van leven op de brief die niet komen zal het is de stilte die in hem aanwaait hem tot op zijn…

Jij zweeft als een fee in het neonlicht, Jouw blik is overal maar niet op mij gericht. Ik sluit mijn ogen en laat me ook gaan, Naar een punt dat ik je plotseling naast me waan. Voel je frisse adem blazen in mijn oor, Lieve woorden die ik van jou hoor. Sla de ogen snel open, maar sta weer alleen, Kijk verdwaast naar de dansvloer, waar ben…

Ze zeggen dat hij bij de kraaien hoort met zijn talent om over de dood te zwijgen en wat weet hij over liefde, nu hij er naar snakt alleen op het veld met uitgezaaide bloemen vogelverschrikker tegen wil en dank onder regen met natte hoed en ongebruikte wandelstok om de dieren weg te jagen waar hij van houdt de vogelverschrikker heeft het koud…

De zon schijnt vrolijk door de ruiten, verwarmt mijn koude handen. Koud door de koude pen, waarmee ik schrijf. Het zijn nu koele woorden die ik opschrijf, uit een hart vol droefenis, door iemand die er niet meer is. Een die ik nu zo node mis. Iemand die mijn hart verwarmde, mijn hart dat nu zo eenzaam is. Zijn aanwezigheid was allesomvattend…

Hier ben ik dan Raak me aan Zie mij Laat me je bereiken Het is zo eenzaam hier alleen Jij bent zo ver weg Ver van mij verwijderd En ik weet als ik dat zo voel Zal dat voor jou niet anders zijn Alles is zo ver weg en zo onbegaanbaar Ik wil dichtbij Ik wil raakbaar Ik mis je…

Een man die, moe en levens-mat, en liefde-leeg, en zorgen-zat, zijn avond-maal bereidt: hij roert de melk, en breekt het brood,- waar hij van leven of van dood verlangen kent, noch nijd; - hij ziet de gulden hemel aan, en voor zijn stoep de sparre staan waar 't laatste licht in straalt éen poze nog, éen warige poos, 'lijk in zijn hoofd…

Gij zijt niet slecht geweest: gij waart slechts zwak, Om niet in Mij te g'loven, die u liefde. Gij waart een kind, dat àl zijn speelgoed brak, Wanneer het langer niet zijn speelgoed b'liefde. O, kind.... IK wàs geen kind! IK ben 't, die kliefde Dit mijn schoon hoofd, zo sterk eens, tháns zo wrak, Omdat ik niet met mijne grote Liefde Alleen…

een stapeltje kleren op de oever keurig opgevouwen een bril erbovenop geheimen zinken kringelend naar de diepte rimpelingen komen langzaam weer tot rust het meer glinstert in de zon alsof er niets gebeurd is…

Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht, naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelik getracht, zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust, als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust. Haar hoofd was ongerust te midden van de wilde harengeur, haar armen grepen, bang begeren, om 't onzekere genot dat zich…

Van alle dingen die de mensen wachten In aards verlangen naar gelukkig zijn, Is niets zo doelloos als 't vergeefse trachten Naar één te worden door tezaam te zijn. Bij alle vreugden die de mensen derven Is niets zo zeker als de zekerheid: Alleen te leven en alleen te sterven In eigen pijn van eigen zielenstrijd. Er peilen ogen en…

Vijfde Seizoen Als de zomer te vol is de winter te leeg de herfst niet wil kleuren lente beloftes niet vervult Dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik dan zoek ik naar het vijfde seizoen Aardbeving Toen mijn aarde beefde werd dit op de schaal van Richter niet geregistreerd stonden er geen koppen in de kranten werd er niet…