115 resultaten.
NIET WAAR?
poëzie
3.0 met 11 stemmen
2.293 Niet waar? Een snede vlees op deze snede brood,
en, dankend nóg, een stille sluier om de zorgen...
De ruste naêrt. Gelijk een aarzelende morgen
wacht ons de slaap, bijna nog schoner dan de dood...
't En is niet veel wat ons van vroeger hopen rest;
maar draagt ge niet het kind van onze zaligheden,
o vrouwe? En hoe ge om onzentwille hebt geleden…
O Vrouwen-leed
poëzie
2.0 met 17 stemmen
1.702 o Vrouwen-leed in liefde-ontvangen en leven-telen,
dat, dankend om een lange blik, uw wee vergéet:
hoe brandt geen schaamte, hoe stokt geen traan in mijne kele
om de eigen-baat'ge schamelheid van eígen leed?...
- Want gij en kent geen minne-duur, dan stil verduren
dat kere steeds in smárt wat wierd in heíl bemind,
- gij die, wen ge om 't gekreun…
O Naakte liefde, grijs en broos
poëzie
3.0 met 6 stemmen
2.123 o Naakte liefde, grijs en broos;
mijn arme herfst, uw lent’ genaderd:
een moede wingerd, bloed-dooraderd,
die lenkt naar nieuwe oktober-roos;
een arme, bibberende schaâuwe
die duister om uw schoonheid rilt;
- - o norse min, die danken wilt
noch durft te rouwen…
-------------------------------------------------------------------------
uit…
Een man die, moe en levens-mat
poëzie
4.0 met 8 stemmen
2.548 Een man die, moe en levens-mat,
en liefde-leeg, en zorgen-zat,
zijn avond-maal bereidt:
hij roert de melk, en breekt het brood,-
waar hij van leven of van dood
verlangen kent, noch nijd;
- hij ziet de gulden hemel aan,
en voor zijn stoep de sparre staan
waar 't laatste licht in straalt
éen poze nog, éen warige poos,
'lijk in zijn hoofd…
Van alle reis terug nog voor de reis begonnen
poëzie
3.0 met 13 stemmen
3.189 Van alle reis terug nog voor de reis begonnen...
Wat, dat gij niet en wist, heeft de onrust u geleerd?
- Alle einders zijn ontgonnen
en elke tocht gemeerd.
Welke begeerte die, verzaad, niet heeft bedrogen,
en welke oprechte liefde ooit zonder waan beleên?
- o Dorre brand der ogen
na nodeloos geween!...
Geen bronnen meer, en geen stromen,…
Het huis mijns vaders
poëzie
3.0 met 33 stemmen
4.249 Het huis mijns vaders waar de dagen trager waren,
was stil, daar 't in de schaduwing der tuinen lag
en in de stilte van de rust-gewelfde blaêren.
- Ik was een kind, en mat het leven aan de lach
van mijne moeder, die niet blij was, en aan 't waren
der schemeringen om de bomen, en der jaren
om 't vredig leven van de roereloze dag.
En 'k…
Als, bij moe-tanend avond-lichten
poëzie
3.0 met 9 stemmen
2.223 Als, bij moe-tanend avond-lichten,
angst daalt in onze aanwezigheid,
zijt gij 't, die voor onze aangezichten
de vreê der avond-lampe breidt.
Wij zitten, en ons leden wegen,
zwaar van stil-naedre dage-dood;
gij hebt zachte woorden die verplegen,
en breekt het vredige avond-brood.
En wij, die uwe gaven eten,
wij rusten in uw blijde…
WIJDING AAN MIJN VADER
poëzie
3.0 met 29 stemmen
3.719 O Gij, die kommrend sterven moest, en Váder waart,
en míj liet leven, en me teder léerde leven
met uw zacht spreken, en met uw strelend hande-beven,
en, toen ge stierft, wat late zon op uwen baard;
- ik, die thans ben als een, die in den avond vaart,
en moe de riemen rusten laat, alleen gedreven
door zoele zomer-winden in…
Nacht. - Aan het open raam
poëzie
4.0 met 5 stemmen
978 Nacht. - Aan het open raam waar mijn begeerte huivert
van pijnigende weelde en blij-doorpriemend wee,
hoor 'k, in het wind-gewuif, van dag-gebroei gezuiverd,
gescheurd en moe de kreet der ongeziene zee.
Ik luister. En 't geschuif der zuiverende vegen
van flodder-wind, die hijgend-blij 't geluchte wast,
voelt zeulen in zijn joel en door…
Zingen, hoe de donkre wereld
poëzie
3.0 met 24 stemmen
3.480 Zingen, hoe de donkre wereld
zijne ronde reize gaat;
zingen 'lijk de merel merelt
'lijk de nachtegaal, die slaat;
Zingen, blind, 'lijk vóór alle eeuwen
't laaien van 't onnozel licht;
zinge' als zon en maan, flambeeuwen
aan het duisterst aangezicht;
zingen: vreugde en smart, gesmeten,
al wat gloeit en al wat rijt
aan de gapend-geer…
KOORTSDEUN
poëzie
4.0 met 47 stemmen
3.098 't Is triestig dat het regent in de herfst,
dat het moe regent in de herfst, daar-buiten,
- En wat de bloemen wegen in de herfst;
- en de oude regen lekend langs de ruiten...
Zwaai-stil staan grauwe bomen in het grijs,
de goede sider-bomen, ritsel-wenend;
- en 't is de wind, en 't is een lamme wijs
van kreun-gezang in snakke tonen stenend…
Goedheid, góedheid...
poëzie
3.0 met 10 stemmen
1.652 Goedheid, goedheid gelijk een zuster aan mijn zijde,
hoe heb ik u verbeid, - die ik niet vrágen dierf,
sinds, kommrend om mijn vreemd bestaan, mijn vader stierf,
en uw gezoen, o lief, mijn dode liefde zeide...
- Maar God zal mij misschien genadig zijn, genoeg
voor 't pover horizontje heil dat ik Hem vroeg,
en góed, o Goedheid, voor wie, moeizaam…
DE DICHTER
poëzie
3.0 met 10 stemmen
1.726 Mijn hand, der spâ verzwaard, heeft 't winter-zwijn gekeeld;
de toeë stal geurt zoel en zerp van zwoele vachten;
geschuurd de lome last der laatste zomer-vrachten,
rust thans mijn naarstig hoofd ter moede vinger-eelt.
Geen nijvre zorge meer die zweeg, of zwoegde, of lachte;
geen kommer die mijn dage' in hope of deemoed deelt:
het duister-wijs…
EEN VRUCHT DIE VALT
poëzie
4.0 met 9 stemmen
3.085 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de…
Aarde, over-oude
poëzie
4.0 met 14 stemmen
1.792 Aarde, over-oude, ik ben van u gescheiden.
De oog-appel van de nacht doordraait mijn hoofd;
de geur verwaait der overkaauwde weiden;
de tand verleerde 't raspen van het ooft.
Diep onder mij verveegt de reep der wegen;
geen fluistrend haspelen van huivrend graan
en wuift de smaak van wassend brood me tegen;
de blik der dieren is mijn…
Harde modder, guur kristal
poëzie
3.0 met 10 stemmen
1.521 Harde modder, guur kristal:
in mijn naakte woonste
rijk en arm aan niets en al,
ben 'k de ziekste en schoonste.
Huis dat afsluit en dat kijkt:
hart dat, onbewogen,
hoort de zee die wast en wijkt
vóor verzádigde ogen.
In geen spiegel, gruwvol-eêl,
't beeld van een begeren.
Al de beezmen zijn te veel
om de grond te keren.…
Gij zijt de goede vrouw
poëzie
4.0 met 8 stemmen
1.921 Gij zijt de goede vrouw ten drempel mijner dood, -
Gij die me uw ogen als een zomer-nacht ontsloot
Vol wondre lichten en vol rust'ge duisterheden;
Gij die me uw leden als de rijkste herfsten bracht,
En, schoner dan een schemering, de zéekre kracht
Van vredig leven en zich goed bemind te weten.
Want gij, die weet hoe iedre vreugde tanen moet…
o Late dag
poëzie
3.0 met 6 stemmen
1.475 o Late dag, gij smaakt naar water en naar rozen.
- Ik weet me alléen te zijn in 't wijde, koele huis;
'k geniet mijn eenzaamheid; ik voel mijn vrees verblozen;
ik voel 't verleên vergaan in teder blaêr-gesuis.
Reeds neigt de zon ter rust en lijkt 't gerijs der mane.
Er is geen komst die hoopt; er is geen leed dat wijkt.
Een vredige…
Gezapig als de zoen
poëzie
3.0 met 9 stemmen
1.346 Gezapig als de zoen van koele kinder-lippen
en zoeler dan ’t gezoef van bloesem-zoete wind,
o kleine regen, heeft van duizend glinster-stippen
uw stuivend licht mijn haar met perelen gepint.
En zonder roeren, dan te voelen hoe mijne ogen
vergroten, naar me uw peerlen-weelde zonne-wijdt,
sta ‘k als een smalle bruid, tot wenens toe bewogen…
Ik zal u niet beminnen
poëzie
4.0 met 12 stemmen
3.929 Ik zal u niet beminnen,
Gij, die in vreê gewaad
Voorbij mijn torve zinnen
Langs-heen mijn leven gaat.
Ik zie uw rústige ogen,
En 'k weet hoe goéd ge zijt:
úw tederheid, gebogen
Over mijn eenzaamheid.
En 'k heb u niets verborgen
Van blijheid, drift en leed,
En hoe uw plegend zorgen
Me in stilte wenen deed.
Maar - 'k zal u niet beminnen…
Ziekte, oude troosteres
poëzie
3.0 met 9 stemmen
1.285 - Ziekte, oude Troosteres, wier woorden wégen...
- ‘O Gij, mijn zoon, die duldig leven mag
van 't glooiënd denken aan een verre liefde-lach:
ik zie hoe in uw oog dromen als zwanen zegen.’
- Ja, ik ben goéd. Maar 'k wilde vrédig zijn...
- ‘Mijn leéuwrik! Gij, die door de nachten heen-gedrongen,
de vreugd van de enig-eeuw'ge…
Ik hoor de nacht
poëzie
3.0 met 10 stemmen
1.773 Ik hoor de nacht die nader-zijgt, -
en beider zwijgen...
Ik voel uw hoofd naar mij geneigd,
- zal 't míjne neigen?
Uw aangezicht is vreemdlijk stil
in 't schemer-leven...
Ik zie het laatste dag-geril
in de avond-dreven.
- Is dit een einde of een begin?...
Uw handen glanzen;
uw blik is als violen in
verslenste kransen...
- - Ach…
De bruid zegt:
poëzie
3.0 met 12 stemmen
2.165 Hoe wordt mijn lippe week
van honig-smaak?
- 't Is of 'k met tanden-reek
uw tanden raak...
Hoe zijn uw ogen klaar
van vreemde schijn!
'k Zie er me lévens-waar
spieglend in zijn...
'k Hou mijne leden, als
ware ik beschaamd...
- Uw adem, om mijn hals,
die zoelig aêmt...
- Is het een lente-gloed
die dóor me gaat?
Hoe toch uw strak…
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.0 met 10 stemmen
2.757 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.
Ga niet…
De moeder en de zoon
poëzie
3.0 met 7 stemmen
3.087 DE MOEDER
Ik draag u aan mijn hart, al ben ik járen-zwaar.
Voelt ge mijn adem als een vlamke op uw haar?...
DE ZOON
Ach, zwijg: ge zijt een vróuw langs lege levens-straten...
DE MOEDER
Hoe, heb ik niet mijn zoen op uw gelaat gelaten?
DE ZOON
Uw zoen is op mijn mond gelijk mijn tranen: zóut...
DE MOEDER
Mijn…
Uw eenzaamheid
poëzie
3.0 met 7 stemmen
2.056 ‘Uw eenzaamheid? Gij zijt als die wolvin.
‘Zwijmlend van honger, en van moederschap
bliksmen-verblind en 't ingewand doorflitst,
heeft, bij de trill'ge guurt van winter-nacht,
in 't gladde leem van een doorweekte sloot,
deze wolvin, al hare tanden bloot,
geworpen zeven jongen, schicht aan schicht.
‘En in de nacht heeft niemand haar gezien…
Gelijk een hond
poëzie
3.0 met 11 stemmen
1.644 Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt
om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen...
- Waarom uw avondlijke vreê bevuild
met slijk van derf verleden, o Geheugen?
Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht
met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken...
- Waarom, waarom uw beeltenis…
GEZICHTEN MIJNER DOOD
poëzie
3.0 met 6 stemmen
1.658 Gezichten mijner dood, ik draag in mij
De klare blikken van uw teedre heerschappij,
En ’t warme strelen van uw glijdende gewaden…
Ik ken u niet, maar ben in u verblijd,
Want gij blijft jeugdig door de tijden, en de tijd
Breidt om uw haren heen de zachste dageraden.
Ik min u. Ge zijt mijn; ik leef, ik léef van u,
Gij, die mijn dagen als een…
WANNEER IK STERVEN ZAL
poëzie
4.0 met 8 stemmen
2.800 Wanneer ik sterven zal (o glimlach om de vreze
en om 't begeren dat ik eindlijk sterven zou!):
neem dan dit pijnlijk boek; wil deze verzen lezen
waarin ik u miskenne, o vrouw.
- Ik weet: gij zult er niets dan bitters ondervinden;
niets dat u om de zwaart der dode ontgoochling troost:
slechts 't hunkren naar de duizendvoudige beminde
dat zijne…
Gij draagt het gladde mom der dood
poëzie
3.0 met 5 stemmen
1.375 Gij draagt het gladde mom der dood;
uw oog is groot van lijden;
het naaste naken van de nood
heeft uwe mond gescheiden.
Reeds is het, of het laatste woord
uw lippe gaat verpaarsen.
Gij spert uw vingeren, doorgloord
van eeuwig licht, als kaarsen.
Uw glimlach voert het bijster beeld
der eeuw'ge ontvangenisse.
Het lam des offers…