Verscheurd breng je verkrachte wanhoop
ademloos wordt een laatste toeslag
uitgestoten als schaamrood knaagt aan een
schitterende fontein met verstoft geweten
wanneer avonden rood kleuren
stijgt de mens voor een laatste
maal boven zichzelf uit en zoekt
op vleugels van aflandige wind
naar verloren gewaande duiten
jij schatert, spuugt…
Of geef me het genadeschot
en vul mijn omhullende buidel
met alle lavastenen
uit de vuurberg van oneindige bezwaarlijkheden.
Stamp me dan vol tot mijn huid barst
en mijn lippen uiteindelijk ontvellen van sprakeloosheid.
Slechts één waarheid maar,
wil ik van jou horen en ik zal niets meer denken.…
81
Bezig met laden