De rugzak
gevuld met
afscheid nemen
vertraagd elke
zekere pas
bladeren, gevallen
geven blote voeten
tot bloedens toe
nog niet haar laatste
dans voor schemer valt
wanneer morgenrijp
het zicht aanraakt
en wandelende mist
de wereld weer
laat verschijnen
wordt het ooit
zo grauwe verloren
in verstild wit
ochtendgloren…
Een nieuwe herfst rolt mijn erf op
komt binnen zonder kloppen
terwijl ik nog blader
in een najaar van voorheen
straks zullen ze mengen
de verleden tinten met de nieuwe dood
het kleurrijk dwarrelen
zal sterven in een winterdans
ik kniel op het tapijt van herinnering
vormen van weleer
boetseren beelden in mijn geheugen
zetten zielloze…
205
Bezig met laden