Alle inzendingen over aeroplaan

.' Maar toen 'k verdrietig zag, dat zij, kokette, Op mij al niet meer dan op de and'ren lette, Nam 'k, oud bezit, mijn aeroplaan van kunst. ------------------------------------------ Sonnet II in de cyclus 'In de Hoogte'…

Wie zinken zal in leed, hem redden niet Tricot en koord: uit 't donker naar de dag Trok ik de aëroplaan. En 'k was niet bang. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - Sonnet V in de cyclus 'In de Hoogte'…

Nu draagt, zelf triomfant balancement, Zelf zwevend rag, zelf ontzaglijk insekt, Mij de aeroplaan, wiens vaart, zilverig, trekt Een draad, hoog boven zee en kontinent: De trots van wie zich, mens, als Brahman kent, Houdt breed zijn dubb'le vleugels uitgestrekt; De zekerheid, die 't Brahmanweten wekt, Houdt recht naar Hem 't evenwicht heengewend…

'K zag, hoe diep onder mij, boven een groep Van avondwolken, die roodvlokkig gloeiden, Blauw op oranje, twee libellen stoeiden, Aëroplanen, scheen 't, looping the loop. En 'k schrok, toen 't plots'ling door mijn denken schoot: Mijn luchtschip hangt boven het avondrood, Dan staat Hij nog boven mijn horizon.…

De huid van de woorden is anders dan hun kern, de tijd tikt niet meer met een koperen pendel en bloedarmoede is allang niet meer romantisch; wij zijn voorbij 1830, Heine, en alle Wilhelms geland op grond waar het gras niet meer zo groen is als goed is wij zijn neergekomen bij het hese metaal waar de kleine aëroplanen uit Olieslagers' tijd…