ze doodden beren
knotsten met elkaar
de winnaar kwam
aan zijn gerief
won een anders lief
de sterkste
liet zich ook behagen
zijn heldendaad werd
door een zwakkeling
heel kunstig voorgedragen
die minnestreelde zinnen
en in hun roes van
alkohol en macht maakte
hij heel zacht de vrouwen dol
en zong voor hen mijn snoes
zo paarde…
soms vlamt de ziel
in een fles vol muizenissen
weer even op
zij straalt haar valse warmte
in kortdurend welbehagen
onder de dop
wenkt om glazen
vol gezelligheid
later de kater en veel spijt
toch blijft zij gesloten
het zegel wordt echt niet verbroken
van die namaakwereld in vergetelheid…
ze braken tegelijk
de valse cirkels
van bestaan
weg was zekerheid
spiraalde in
een neerwaarts gaan
geluk met nog
een slokje toe erkenning
bleek een groot taboe
weg met
die fatale dromen
ik heb de moed genomen
en de kracht gekregen
om het bestaan in
echte cirkels te gaan leven…
403
Bezig met laden