een onafzienbare rij wandelaars
bevolkt het pad dat voor ons huis
de schakel vormt tussen volwassen
straten de avondvierdaagse loopt
door de geopende luxaflexlamellen
zie ik delen van mensen bewegen
naar de onzichtbaarheid jong over-
heerst ouderen lopen begeleidend
zwart
een galgolf neemt me op en gooit
me op één hoop met vergetelheid…
Voor de held en misdaadjournalist
Een mars als gold het een avondvierdaagse
En uren in hun bubbel,
ik beklaag ze
De laatste eer bewezen
bij zijn kist
Golven van verdriet trekken voorbij
En verontwaardiging in lange rij…