Nieuwe lente
netgedicht
Maar al dat
oude moordgerei bleef in een stille en gesloten la: een boebazuin
om dove ruches in zijn oor te tuiten, de stamper voor puree erbij,
de groentehakker. Onaangeroerd en toe. Zijn potten in de diepste.
In de kolenkelder de spat- en spottepannen tussen dode spinnen.…