Alle inzendingen over bosnimfen

o, nog groene nimf bewandel heelhuids de weg naar volwassen tak…

rondom de berken bezingen zij vruchtbare dagen vragen om zonneschijn, kronen in dansende kringen vrouwen die fluisteren, voeten uit aarde ontwringen lijven beklagend die dronken silenen behagen…

jouw naam wordt niet geschreven jouw naam wordt in lentelicht geweven ongebroken in stralende takkenbomen geef jij mij de zon, mag ik bij je komen jij bent de bosnimf van mijn dromen aan de rand ligt een weiland te stomen daar is het voor mij bij gebleven en het vee lijkt te zweven…

Een bosnimf kwam op ons pad Uit het niets opgedoken Heur haren rossig, en dat Had zij heel hoog opgestoken Wat ons opviel was haar lach Zij gooide het naar buiten Het klonk, als ik het zeggen mag Zoals de vogeltjes fluiten.…

vederlichte sonate door jouw zachtverlichtte ziel niet traceerbaar zonder choreografie dwarrelend door jouw gedachten kleine elfjes de tinkelende voetjes slechts in een vluchtige aanraking met de bodem van het onbewuste maar waar zij raken bloeit op de warme gedachte besprenkeld met zoete nectar gesponnen cocons verlaten achtergelaten bosnimfen…

een frêle bosnimf op ziekenhuiswit haar handen roerloos in haar schoot Het badwater wordt koud nu Billy loom heupwiegend de kamer binnendanst... Terwijl de halfontwasemde spiegel mijn vroegoude kop onthullen zal komt het krakende "Gloomy Sunday" mij pontificaal verontrusten.…