Toen ik beter keek
netgedicht
zag de flits
van een arm in
fantomische mist
nog wist ik
een hand te
pakken maar ik
hoorde al broze
botten knappen
zag schrik en pijn
een val zou vol
fracturen zijn
er waren geen
handen wel de
open palmen
om hulp zonder
persoonlijke
signatuur er was
geen kiezen alleen
hulp bieden
in dit tijdloze
moment was ik
mezelf even kwijt…