Alle inzendingen over dijkhuis

het gras groeit de bloem bloeit keer op keer de natuur boeit altijd weer de baby groeit de peuter stoeit de tiener loeit de puber broeit de mens knoeit en groeit en is vermoeid toch vraagt men telkens weer waarom het leven steeds zo boeit en heeft daartegen geen verweer…

aan de stille gracht het statige herenhuis dromend over toen…

In het bos staat een theehuis, daar schenken ze alleen maar thee. Ze hebben heel veel soorten, dus drink gezellig een kopje mee. Hee, wie hebben we daar? O, dat is mevrouw Konijn. ‘Wat leuk om u te zien, welke smaak zal het dit keer zijn?’ ‘Nou, ik ben een beetje misselijk en heb last van mijn maag. Geef me maar een kopje kruidenthee,…

Ik zou willen vliegen ver hier vandaan op zoek naar rust en vrede heel ver vliegen Ik zou willen dromen over een wereld zonder geweld het zal nooit gebeuren alleen in dromen Ik zou willen vluchten weg van mezelf mijn problemen achter me laten steeds maar vluchten Ik zou willen genieten van muziek, boeken en schilderijen…

de vrouw staat roerloos op het verlaten strand ze kijkt naar de zee nu zo kalm zo rustig kabbelend toen zo wild bulderende golven gevaarlijk en verraderlijk steeds weer ziet ze haar kind zich losrukkend juichend rennend naar die prachtige woeste zee ze schreeuwde, schreeuwde rende achter hem aan ze was te laat de golven hadden…

hij zag alleen wat hij wilde zien haar stille verdriet zag hij niet hij hoorde alleen wat hij wilde horen haar vraag om troost hoorde hij niet zij zag en hoorde en begreep hem niet ‘samen’ en ‘wij’ verlieten het zinkende schip ze spoelden aan op aparte planeten gescheiden van elkaar contact: verloren afstand: onoverbrugbaar…

vertel het me maar ik wil graag naar je luisteren als hardop praten te moeilijk is mag je het ook tegen me fluisteren vertel me alles wat je benauwt vertel het me als je bang bent dat er niemand van je houdt vertel het me als je vindt dat je alles verkeerd doet en niet meer weet hoe het anders moet vertel me over…

mijn hersenspinsels ze bezorgen me hoofdpijn pijnstillers erbij…

hij keek naar het schilderij en zag haar het leek alsof ze iets wilde zeggen hij bleef roerloos staan een herinnering keerde terug hij kende haar en ook weer niet hij had haar gezien in zijn droom de droom waarin ze hem verliet…

ze moesten op reis wisten niet waarheen ze waren met velen toch was ieder alleen er mocht niets mee één koffertje maar ze zaten vol met vragen waarom, hoe, waar de trein denderde voort met wagons vol verdriet bestemming onbekend waarheen wisten ze niet ze hadden niets misdaan leefden in de verkeerde tijd ze hadden geen enkele keus…

luisterend naar muziek mijn ogen zijn dicht voor even is mijn blik alleen op mij gericht kijkend naar een schilderij een prachtige tuin ergens staat een bankje het is kastanjebruin lezend in een boek de woorden spelen in mijn hoofd ik zeg ze zachtjes voor me heen zoals ik ze eerder heb beloofd dit zijn mijn momenten ze zijn me…

Aan de tak hangt één blaadje, dat voelt zich heel alleen. Hij kijkt eens in het rond, waar zijn z’n vriendjes heen? De oude boom bromt: ‘Kijk eens naar de grond, zie je daar die blaadjes liggen?’ ‘O nee, zijn ze gewond?’ ‘Nee,’ zegt de boom, ‘dit is zoals het altijd gaat. Elk blaadje heeft zijn taak gedaan en valt dan gewoon op straat…

gedachten draaien rond en rond en rond in de molen van de geest…

Zal ik ooit durven te kiezen voor mijzelf zonder schuldgevoel zal ik durven ‘nee' te zeggen Zal het me ooit niets meer kunnen schelen wat anderen van me vinden zal ik leren om dat naast me neer te leggen Ik kan proberen mezelf te zijn ik kan proberen blij te zijn met mij Maar zal ik ooit leren mijn twijfel en onzekerheid te…

heimwee naar wat was vol onvergoten tranen onderhuids gemis…

in mijn spiegel leeft een vrouw ik lach naar haar ze lacht terug de vrouw zegt dat ze wordt geleefd ze wil zo graag zichzelf zijn ik wil de vrouw in de spiegel beter leren kennen wil haar helpen om zichzelf te vinden ik wil haar leren om lief te zijn voor zichzelf en zeg zachtjes: ik hou van jou…

ik heb moeite om ’s morgens op te staan voor mijn gevoel lig ik net in bed maar moet er alweer uit gaan ik heb moeite om te gaan slapen ben net zo lekker bezig hoewel ik zit te gapen ik heb moeite met de dagelijkse klussen ik doe ze liever niet ‘k ga er eigenlijk ’t liefst vantussen ach, waar heb ik geen problemen mee ik heb moeite…

hoe ouder je wordt hoe meer je beseft dat tijd tijdelijk is gisteren wordt vandaag en daarna morgen vervlogen jaren worden momenten die belangrijk waren gebruik je toegemeten tijd om je daden te testen op belangrijkheid neem de tijd om naar jezelf en naar anderen te luisteren wanneer je voor een ander al was het maar één moment…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

een aantal planken en slangen ligt opgestapeld in het bos restant van ‘werk in uitvoering’ of … een kunstwerk bedekt met mos wat je af en toe ziet staan of liggen daar is soms moeilijk aan te zien of het geschikt is voor de sloop of dat het een kunstwerk is misschien niet altijd is het duidelijk wat een kunstwerk wil vertellen en je vraagt…

Nee, dat wil ik niet. Ja, dat wil ik wel. Misschien wil ik dat niet. Misschien wil ik dat wel. Maar... Nee, dat wil ik niet. Of ja, wil ik dat wel? Weet je wat? Ik denk er morgen verder over na.…

ik voel me een toerist die reist door dit leven en altijd is er het heimwee het heimwee naar huis want in dit leven voel ik me vaak niet thuis…

weg van het lawaai thuiskomen in de stilte  weldaad voor de geest…

de ijskorst in haar zal alleen maar ontdooien door zoute tranen…

op het strand ligt een fles half verscholen in het zand een vrouw staart naar de fles er zit iets in ze staat op opent de fles een brief volgeschreven met eenzaamheid ze leest en herleest weet niet van wie niet van waar voor even voelt ze zich verbonden ergens is een mens net zo eenzaam als zij…

dag, ben je daar weer, zei de vlinder tegen de  ontluikende bloem…

dromen over illusies die wonen in de wolken lopen over de weg die naar de wolken leidt dromen over de vrijheid daar hoog in de lucht de vrijheid waar we naar verlangen de vrijheid die vaak alleen in dromen lijkt te bestaan…

Oud en verschrompeld  Ligt de vergeten appel Bij het verse fruit …

ze denkt aan volgende maand volgend jaar of later hoe en waar zal ze dan zijn zo zinloos dat denken maar toch zo sterk zo graag willen weten en toch liever niet weten berusting afgewisseld door onrust want hoe en waar zal ze dan zijn…

hij kijkt je aan zegt niets terug en kijkt weg hij wiegt heen en weer heen en weer heen en weer hij is in zijn wereld laat niemand toe zoveel kinderen zoals hij ze bouwen muren om zich heen wonen in hun wereld er mag niets veranderen alles moet blijven zoals het is alles moet hetzelfde zijn laat ze niet los ga met ze…