Muren praten immers niet
netgedicht
Het was weer zo’n avond
waarop eenzaamheid zo bedreigend was
de televisie niets te bieden had
elk boek al uit gelezen leek
de telefoon bleef doodstil
het huis benauwend
een dik uur later stapte ze
een bruin café binnen
het was er gezellig druk
een geroezemoes van stemmen
ze vond een plek aan een tafel
vlak bij de bar
bestelde een wijntje…