Muren praten immers niet

Het was weer zo’n avond
waarop eenzaamheid zo bedreigend was
de televisie niets te bieden had
elk boek al uit gelezen leek
de telefoon bleef doodstil
het huis benauwend

een dik uur later stapte ze
een bruin café binnen
het was er gezellig druk
een geroezemoes van stemmen
ze vond een plek aan een tafel
vlak bij de bar
bestelde een wijntje
kreeg er wat pinda’s bij
waar ze gedachteloos op knabbelde

de rusteloosheid, die haar
de hele avond bijna langzaam
verwurgd had verdween
weldra zong ze mee
“drink rode wijn” en “een beetje verliefd”
een blos kleurde haar wangen
toen een van de bezoekers
haar ten dans vroeg
een markante kop
donker krul haar
weemoedige bruine ogen

zou ze……wel verdorie…ze deed het

muren praten immers niet
dacht ze uren later
het was al in de morgen
haar bed doorwoelt
ze stond onder de douche
een warme stem vroeg
“wil je koffie”
stil dronken ze die samen op
toen de deur achter hem dicht viel
zij weer haar eenzaamheid betrok
klonk buiten het geroezemoes

muren praten immers niet
maar buren wel…….

Schrijver: windwhisper, 1 augustus 2009

schorpioen49ziggo.nl

eenzzamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 279